ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2014/2015 / Wydział Techniki Morskiej i Transportu / Oceanotechnika (N1) / Budowa i eksploatacja siłowni okrętowych / Sylabus przedmiotu

Wydział Techniki Morskiej i Transportu - Oceanotechnika (N1)
specjalność: Budowa i eksploatacja siłowni okrętowych

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość materiałów:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Oceanotechnika
Forma studiów	studia niestacjonarne	Poziom	pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	inżynier
Obszary studiów	nauk technicznych, studiów inżynierskich
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Wytrzymałość materiałów
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Katedra Konstrukcji, Mechaniki i Technologii Okrętów
Nauczyciel odpowiedzialny	Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>, Tomasz Urbański <Tomasz.Urbanski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	6,0	ECTS (formy)	6,0
Forma zaliczenia	egzamin	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
ćwiczenia audytoryjne	A	3	10	2,0	0,25	zaliczenie
laboratoria	L	3	10	2,0	0,25	zaliczenie
wykłady	W	3	20	2,0	0,50	egzamin

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z matematyki
W-2	Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z mechaniki ogólnej

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.	9
T-A-2	Kolokwium zaliczeniowe	1
		10
laboratoria
T-L-1	Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.	1
T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.	1
T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.	1
T-L-4	Próba udarności stali.	1
T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.	2
T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.	2
T-L-7	Zaliczenie formy zajęć.	2
		10
wykłady
T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.	1
T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.	2
T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.	1
T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.	2
T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.	3
T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.	2
T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.	3
T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.	2
T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.	2
T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.	2
		20

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1	uczestnictwo w zajęciach	10
A-A-2	przygotowanie się do kolokwiów	40
		50
laboratoria
A-L-1	uczestnictwo w zajęciach	10
A-L-2	opracowywanie wyników pomiarów	15
A-L-3	przygotowanie się do kolokwiów	25
		50
wykłady
A-W-1	uczestnictwo w zajęciach	20
A-W-2	przygotowanie do zaliczenia formy zajęć	28
A-W-3	udział w egzaminie	2
		50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3	Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
O_1A_B15_W01 ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych	O_1A_W18	T1A_W04, T1A_W07	InzA_W02	C-1	T-W-3, T-W-2, T-W-7, T-W-10, T-W-6, T-W-4, T-W-8, T-W-5, T-W-1, T-W-9, T-A-2, T-A-1, T-L-5, T-L-6, T-L-2, T-L-1, T-L-4, T-L-7, T-L-3	M-1, M-2, M-4, M-3	S-3, S-1, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
O_1A_B15_U01 potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów	O_1A_U11	T1A_U14	InzA_U06	C-1	T-W-3, T-W-2, T-W-7, T-W-10, T-W-6, T-W-4, T-W-8, T-W-5, T-W-1, T-W-9, T-L-5, T-L-6, T-L-2, T-L-4, T-L-3	M-1, M-2, M-4, M-3	S-3, S-1, S-2

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
O_1A_B15_W01 ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych	2,0	Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
	3,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
O_1A_B15_U01 potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów	2,0	Student nie potrafi zinterpretować informacji o własnościach wytrzymałościowych materiałów.
	3,0	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Literatura podstawowa

Banasiak, M., Grossman, K., Trombski, M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa, 1992
Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, WNT, Warszawa, 1996
Grudziński, K., Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów, Politechnika Szczecińska, Szczecin, 1981

Literatura dodatkowa

Jastrzębski, P., Mutermilch, J., Orłowski, W., Wytrzymałość materiałów, Arkady, Warszawa, 1985
Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa, 1979

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Treść programowa	Godziny
T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.	9
T-A-2	Kolokwium zaliczeniowe	1
		10

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.	1
T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.	1
T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.	1
T-L-4	Próba udarności stali.	1
T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.	2
T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.	2
T-L-7	Zaliczenie formy zajęć.	2
		10

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.	1
T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.	2
T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.	1
T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.	2
T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.	3
T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.	2
T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.	3
T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.	2
T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.	2
T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.	2
		20

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-A-1	uczestnictwo w zajęciach	10
A-A-2	przygotowanie się do kolokwiów	40
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	uczestnictwo w zajęciach	10
A-L-2	opracowywanie wyników pomiarów	15
A-L-3	przygotowanie się do kolokwiów	25
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	uczestnictwo w zajęciach	20
A-W-2	przygotowanie do zaliczenia formy zajęć	28
A-W-3	udział w egzaminie	2
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	O_1A_B15_W01	ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	O_1A_W18	ma wiedzę w zakresie konstrukcji obiektów oceanotechnicznych, metod doboru i optymalizacji elementów konstrukcyjnych oraz analizy ich wytrzymałości
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_W04	ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów
	T1A_W07	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_W02	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programowe	T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
	T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
	T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.
	T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
	T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
	T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
	T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
	T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.
	T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
	T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
	T-A-2	Kolokwium zaliczeniowe
	T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.
	T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.
	T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
	T-L-1	Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.
	T-L-4	Próba udarności stali.
	T-L-7	Zaliczenie formy zajęć.
	T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
	M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
	M-4	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
	M-3	Metody programowane: z użyciem komputera.
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
	S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
	3,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	O_1A_B15_U01	potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	O_1A_U11	potrafi zinterpretować informacje o podstawowych właściwościach substancji lub materiałów i określić możliwości ich zastosowania
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_U14	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_U06	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programowe	T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
	T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
	T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.
	T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
	T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
	T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
	T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
	T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.
	T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
	T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
	T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.
	T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
	T-L-4	Próba udarności stali.
	T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
	M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
	M-4	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
	M-3	Metody programowane: z użyciem komputera.
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
	S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi zinterpretować informacji o własnościach wytrzymałościowych materiałów.
	3,0	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student potrafi zinterpretować informacje o własnościach wytrzymałościowych materiałów i wykorzystać je do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.