Wydział Budownictwa i Architektury - Budownictwo (S1)
specjalność: Technologia i Organizacja Budownictwa
Sylabus przedmiotu Geometria wykreślna-1:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Budownictwo | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia stacjonarne | Poziom | pierwszego stopnia |
| Tytuł zawodowy absolwenta | inżynier | ||
| Obszary studiów | nauki techniczne, studia inżynierskie | ||
| Profil | ogólnoakademicki | ||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Geometria wykreślna-1 | ||
| Specjalność | przedmiot wspólny | ||
| Jednostka prowadząca | Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Elżbieta Czyńska <elzbieta.czynska@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | Sergiusz Subocz <Sergiusz.Subocz@zut.edu.pl> | ||
| ECTS (planowane) | 4,0 | ECTS (formy) | 4,0 |
| Forma zaliczenia | zaliczenie | Język | polski |
| Blok obieralny | — | Grupa obieralna | — |
Formy dydaktyczne
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | Kurs szkoły średniej matematyka - stereometria |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | Zapoznanie się z teorią i metodą rzutów prostokątnych jako podstawowym sposobem odwzorawania przestrzeni w technice. |
| C-2 | Umiejętność rozwiązania zagadnień inżynierskich związanych z ukształtowaniem terenu. |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| ćwiczenia audytoryjne | ||
| T-A-1 | Rzuty cechowane. Stopniwanie prostej, wyznaczanie nachylenia. Cechowanie dowolnego punktu leżącego na prostej. | 2 |
| T-A-2 | Płaszczyzna. Wyznaczanie planu warstwicowego płaszczyzny i jej nachylenia. | 2 |
| T-A-3 | Wyznaczanie elementów wspólnych krawędzi punktów przebicia. | 2 |
| T-A-4 | Prostopadłość prostej i płaszczyzny, prostopadłość płaszczyzn. Wyznaczanie rzutów odległości. | 2 |
| T-A-5 | Kłady. Prawdziwe wielkości figur, odległości, wielkości kątów. | 4 |
| T-A-6 | Sprawdzian | 1 |
| T-A-7 | Zagadnienia topograficzene. Wyznaczanie linii spadu w terenie. Linii stokowej. Wyznaczanie przekrojów i profili terenu. | 1 |
| T-A-8 | Zadanie topograficzne, wyznaczanie skarp nasypu i wykopu wokół poziomego placu. W ramach zadania domowego studenci przygotowują projekt drogi. | 2 |
| T-A-9 | Podstawowe konstrukcje w rzutach Monge'a : Rzuty punktu, prosta, połozenie prostej względem rzutni. | 2 |
| T-A-10 | Para prostych, wyznaczanie "śladów" prostej. Płaszczyzna, położenie względem rzutni . | 2 |
| T-A-11 | Przynależność elementów, Figura na płaszczyźnie. Wzajemne położenie równoległość. | 2 |
| T-A-12 | Wzajemne położenie elementów, prostopadłość. Kłady. | 2 |
| T-A-13 | Kłady w zadaniach. Prawdziwe wielkości elementów, figur , odległośći i kątów. | 2 |
| T-A-14 | Sprawdzian | 1 |
| T-A-15 | Wyznaczanie rzutów wielościanu. | 3 |
| 30 | ||
| wykłady | ||
| T-W-1 | Wiadomości wstępne. Ogólne przedstawienie metod rzutowania: rzut środkowy, równkoległy, równoległy prostokątny. Podstawowe elementy geometryczne i ich oznaczenia. Rzuty cechowane. odwzorowanie punktów, odwzorowanie prostych. Przynależność punktu do prostej. | 1 |
| T-W-2 | Rzuty cechowane; Para prostych, ich wzajemne położenie. Odwzorowanie płaszczyzny, wyznaczanie planu warstwicowego i nachylenia. Wzajemne położenia płaszczyzn. | 1 |
| T-W-3 | Wzajemne związki między elementami geometrycznymi: przynależność, równoległość, prostopadłość i elementy wspólne. | 1 |
| T-W-4 | Kłady płaszczyzn. Zagadnienia miarowe. Prawdziwe wielkości odcinków, figur, kątów. Wielościan w rzutach cechowanych | 2 |
| T-W-5 | Topografia; Powierzchnie, przekroje, profile ternu, linie spadu, linie stokowe w terenie. | 1 |
| T-W-6 | Wyznaczanie skarp nasypu i wykopu wokół poziomego placu , oraz drogi poziomej i drogi ze spadkiem. | 1 |
| T-W-7 | Rzuty Monge'a ; konstrukcje podstawowe na dwie rzutnie. Rzuty punktów, rzuty prostej. Wyznaczanie "śladów" prostej. | 1 |
| T-W-8 | Para prostych. Wzajemne położenia prostych. Płasczyzna. Położenie płaszczyzny względem rzutni. Przynależność elementów. Prosta na płaszczyźnie, figura na płaszczyźnie. | 1 |
| T-W-9 | Wzajemne położenie elementów - równoległlość i prostopadłość. Wyznaczanie elementów wspólnych. Krawędzie i punkty przebicia. | 2 |
| T-W-10 | Obroty i kłady. Zagadnienia miarowe. Wyznaczanie prawdziwych odległości, wielkości figur i kątów. | 2 |
| T-W-11 | Rzuty na trzy i więcej rzutni, metoda transformacji układu odniesienia. | 1 |
| T-W-12 | Konstrukcje rzutów wielościanów. | 1 |
| 15 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| ćwiczenia audytoryjne | ||
| A-A-1 | Ćwiczenia polegają na wspólnym omówieniu i rozwiązaniu problemów postawionych w zadaniu. Zadanie rozwiązywane jest na tablicy i indywidualnie przez każdego w zeszycie. | 30 |
| A-A-2 | Do każdego ćwiczenia przygotowane są zadania do wykonania w domu. | 20 |
| A-A-3 | Przygotowanie się do 15 minutowego testu kontrolnego z teorii. | 5 |
| A-A-4 | Powtórka i przygotowanie się do sprawdzianu. | 5 |
| 60 | ||
| wykłady | ||
| A-W-1 | Obecność na wykładach obowiązkowa | 15 |
| A-W-2 | Zrozumienie i przyswojenie sobie wiedzy podanej na wykładach. | 15 |
| A-W-3 | Prowadzenie notatek w trakcie wykładu i uzupełnianie ich przy pomocy przykładów ze stony internetowej. | 30 |
| 60 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | Wykład informacyjny z wykorzystaniem rzutnika multimedialnego i tradycyjnej tablicy. |
| M-2 | Cwiczenia przedmiotowe polegają na wspólnym przedyskutowaniu problemu ćwiczeń, rozwiązaniu go na tablicy i w zeszytach. |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: 15 minutowe testy ze znajomości tematu, teorii z wykładu. |
| S-2 | Ocena podsumowująca: W trakcie trwania semestru przeprowadzane są dwa sprawdziany monitorujące stan wiedzy z przedmiotu. Dodatkowo dochodzi ocena z pracy domowej , projekt drogi lub placu. Srednia z ocen daje ocenę końcową. |
Zamierzone efekty kształcenia - wiedza
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| B_1A_S1/C/02-1_W01 Wie jakie są rodzaje rzutów i zna zasady rzutowania. Rzuty prostokątne Monge'a , oraz rzuty cechowane. Wie jaki stosować konstrukcje geometryczne do zapisu rysunku technicznego. Wie jak rozwiązać proste zagadnienia topografigzne, wytyczyć trasę o określonym spadku, zaprojektować skarpy przydrożne. | B_1A_W01, B_1A_W02, B_1A_W03 | — | — | C-1 | T-W-1, T-W-3, T-W-6, T-W-9, T-W-11, T-W-5, T-W-7, T-W-8, T-W-2, T-W-4, T-W-12, T-W-10 | M-1 | S-1 |
Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| B_1A_S1/C/02-1_U01 Geometria wykreślna-1 B_1A_C/19A_U01 Poznał podstawoe konstrukcje geometryczne pozwalające sporządzić i odczytać rysunki rzutowe, architektoniczno-budowlane jak również topograficzne. | B_1A_U11 | — | — | C-1, C-2 | T-W-1, T-W-3, T-W-6, T-W-9, T-W-11, T-W-5, T-W-7, T-W-8, T-W-2, T-W-4, T-W-12, T-W-10 | M-1, M-2 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| B_1A_S1/C/02-1_K01 Doskonale zna zasady rzutowania, Potrafi sie nimi posługiwać, szuka nowych czytelnych metod ich zapisu. Potrafi pracować w zespole , a w razie potrzeb pokierować jego pracą. | B_1A_K01 | — | — | C-1, C-2 | T-W-1, T-W-3, T-W-6, T-W-9, T-W-11, T-W-5, T-W-7, T-W-8, T-W-2, T-W-4, T-W-12, T-W-10 | M-1, M-2 | S-1, S-2 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| B_1A_S1/C/02-1_W01 Wie jakie są rodzaje rzutów i zna zasady rzutowania. Rzuty prostokątne Monge'a , oraz rzuty cechowane. Wie jaki stosować konstrukcje geometryczne do zapisu rysunku technicznego. Wie jak rozwiązać proste zagadnienia topografigzne, wytyczyć trasę o określonym spadku, zaprojektować skarpy przydrożne. | 2,0 | Nie posiada wiedzy teoretycznej. Nie potrafi poradzić sobie z problemem zadania. |
| 3,0 | Zna tylko jedną metodę rozwiązania zadania. Nie ma błędów merytorycznych. Nie do końca poradzil sobie z czytelnym rysunkiem, brak czytelnych opisów. | |
| 3,5 | Zna tylko jedną metodę rozwiązania zadania. Nie ma błędów merytorycznych, rysunek czytelny, brak czytelnych opisów. | |
| 4,0 | Wie jak poprawnie rozwiązać zadanie. Wie jaką dobrać metodę rozwiązania, robi drobne błędy które nie mają wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis czytelny. | |
| 4,5 | Wie jak poprawnie rozwiązać zadanie. Wie jaką dobrać metodę rozwiązania. Opis czytelny. | |
| 5,0 | Wie jak prawidłowo wykonać zadanie , zna wiele metod, doskonale dobirea metodę, wie jak zaprojektować klarowne rysunki i opisy. |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| B_1A_S1/C/02-1_U01 Geometria wykreślna-1 B_1A_C/19A_U01 Poznał podstawoe konstrukcje geometryczne pozwalające sporządzić i odczytać rysunki rzutowe, architektoniczno-budowlane jak również topograficzne. | 2,0 | Nie potrafi wykorzystać wiedzy teoretycznej w praktyce, nie potrafi samodzielnie rozwiązać zadania. |
| 3,0 | Potrafi rozwiązać poprawnie zadanie, zna tylko jedna metodę jego rozwiązania. Nie ma błędów merytorycznych. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak | |
| 3,5 | Potrafi tylko jedną metodą rozwiązać zadanie. Nie ma błędów merytorycznych, rysunek czytelny, brak czytelnych opisów. | |
| 4,0 | Potrafi poprawnie rozwiązać zadanie, Umiejętnie dobrał metodę rozwiązania. Potrafi wykonać rysunek rzutowy, zrobił drobne błędy , które nie mają wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis czytelny. Na części ustnej wyjaśnia błędy. | |
| 4,5 | Potrafi poprawnie rozwiązać zadanie. Wie jaką dobrać metodę rozwiązania. Opis czytelny. | |
| 5,0 | Potrafi prawidłowo rozwiązać zadanie. zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Rysunek wykonany czytelnie, właściwie opisany charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania. |
Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| B_1A_S1/C/02-1_K01 Doskonale zna zasady rzutowania, Potrafi sie nimi posługiwać, szuka nowych czytelnych metod ich zapisu. Potrafi pracować w zespole , a w razie potrzeb pokierować jego pracą. | 2,0 | Student nieaktywny. Nie wykazuje zainteresowania przedmiotem. |
| 3,0 | Student samodzielnie wykonuje pracę. Nie wykazuje chęci współpracy z innymi studentami i prowadzącym zajęcia. | |
| 3,5 | Studeny wkonuje współpracę na ocenę pośrednią między 3,0 a 4,0 | |
| 4,0 | Student smodzielnie wykonuje pracę. Z chęcią przyłącza się do współpracy z innymi studentami i prowadzącym zajęcia. Chętnie pomaga zrozumieć problem innym. | |
| 4,5 | Student potrafi pracować w zespole. Wykazuje inicjatywę w rozwiązywaniu problemów, jest aktywny. Postępuje odpowiedzialnie. | |
| 5,0 | Student wykazuje cechy przywódcze, organizuje pracę zespołu. Przedstawia własny sposób rozwiązania zadania. Jest kreatzwny . Jego zachowanie jest zgodne z zasadami etyki. |
Literatura podstawowa
- Majewski Mieczysław, Geometria Wykreślna t 1, 2, Politechnika Szczecińska, Szczecin, 1991
- Tadeusz Rachwał , Stefania Dwuraźna, Geometria Wykreślna t1 2, PWN, Łódź, 1964
- Zbigniew Lewandowski, Geometria wykreślna, PWN Warszawa, Warszawa, 1975
- Szerszeń Stanisław, Nauka o Rzutach, PWN, Warszawa, 1963
Literatura dodatkowa
- Otto Edward i Franciszek, Zbiór zadań z Geometrii wykreślnej, PWN, PWN Warszawa, 1966