Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska - Budownictwo (S1)

Sylabus przedmiotu Mechanika ogólna:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Budownictwo
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Mechanika ogólna
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Katedra Teorii Konstrukcji
Nauczyciel odpowiedzialny Anna Jabłonka <Anna.Jablonka@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Anna Jabłonka <Anna.Jablonka@zut.edu.pl>, Krzysztof Wierzbicki <Krzysztof.Wierzbicki@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 4,0 ECTS (formy) 4,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny 6 Grupa obieralna 1

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
wykładyW1 30 2,00,60egzamin
ćwiczenia audytoryjneA1 30 2,00,40zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Znajomość fizyki w zakresie szkoły średniej
W-2Znajomość matematyki w zakresie szkoły średniej

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Zapoznanie z podstawowymi pojęciami w mechanice oraz zasadami statyki
C-2Wykształcenie umiejętności wyznaczania reakcji w układach prętowych
C-3Wykształcenie umiejętności wyznaczania sił w prętach kratownic
C-4Zapoznanie z podstawowymi zagadnieniami z kinematyki i kinetyki

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1Działania na wektorach. Wektory składowe i wektor wypadkowy. Wektor w układzie współrzędnych. Równania równowagi statycznej. Wyznaczanie reakcji podpór w belkach prostych i przegubowych. Kolokwium weryfikujące.9
T-A-2Wznaczanie reakcji podpór w ramach prostych i złożonych (przegubowych). Kolokwium weryfikujące.8
T-A-3Kratownice. Wyznaczanie sił w prętach metodą równoważenia węzłów i metodą przecięcia Rittera. Kolokwium weryfikujące.9
T-A-4Równowaga układów z uwzglednieniem tarcia zewnętrznego i powtorzenie materiału.4
30
wykłady
T-W-1Wprowadzenie: zasady zaliczenia przedmiotu, literatura. Wiadomości wstępne: podstawowe pojęcia w mechanice, prawa Newtona. Zasady statyki. Moment siły względem punktu. Stopnie swobody, więzy, podpory. Reakcje podpór na ciało w układzie płaskim. Równowaga płaskiego układu sił zbieżnych. Para sił. Redukcja siły do dowolnego punktu. Równania równowagi dowolnego płaskiego układu sił. Równowaga trzech sił nierównoległych. Wyznaczanie reakcji podpór w płaskich układach sił zbieznych metodą graficzną. Wypadkowa dwóch sił równoległych.4
T-W-2Belki, rodzaje belek ze względu na sposób podparcia. Statyczne obciążenia belek. Wyznaczanie reakcji podporowych w belkach prostych. Połączenia przegubowe. Kinematyczna analiza budowli. Wyznaczanie reakcji podporowych w belkach ciągłych przegubowych.4
T-W-3Wyznaczanie reakcji podporowych w ramach prostych i przegubowych.5
T-W-4Płaski układ kratowy. Wyznaczanie sił w prętach metodą równoważenia węzłów i metodą przecięcia Rittera.7
T-W-5Równowaga przestrzennego układu sił zbieżnych. Moment siły względem osi. Równowaga dowolnego przestrzennego układu sił. Reakce podpór na ciało w układzie przestrzennym. Wyznaczanie reakcji podporowych w układach przestrzennych.2
T-W-6Prawa tarcia. Rodzaje tarcia zewnętrznego. Wyznaczanie obszaru równowagi układu z uwzględnieniem tarcia.3
T-W-7Podstawy kinematyki i kinetyki. Równania ruchu punktu materialnego. Wektory prędkości i przyspieszenia punktu. Ruch harmoniczny. Drgania swobodne.3
T-W-8Podsumowanie wiadomości przed egzaminem.2
30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1Uczestnictwo w zajęciach30
A-A-2Bieżące przygotowanie do zajęć8
A-A-3Przygotowanie do kolokwiów10
A-A-4Konsultacje2
50
wykłady
A-W-1Uczestnictwo w zajęciach30
A-W-2Studia literaturowe i bieżące utrwalanie poznanego materiału9
A-W-3Przygotowanie do egzaminu9
A-W-4Egzamin2
50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykład informacyjny
M-2Ćwiczenia przedmiotowe
M-3Objaśnienia

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych: ocena z kolokwiów
S-2Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
B_1A_S1/B/01_W01
Zna zasady statyki. Zna zasady wyznaczania reakcji w układach prętowych
B_1A_W02C-1, C-2T-A-2, T-A-1, T-W-3, T-W-2, T-W-1, T-W-5, T-A-4, T-W-6M-3, M-1, M-2S-2, S-1
B_1A_S1/B/01_W03
Zna podstawowe pojęcia z dziedziny kinematyki i kinetyki
B_1A_W01C-4T-W-7, T-W-6M-1S-2

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
B_1A_S1/B/01_U01
Umie wyznaczać reakcje podporowe w układach prętowych
B_1A_U04C-2T-A-2, T-A-1, T-W-3, T-W-1, T-W-2M-1, M-2S-2, S-1
B_1A_S1/B/01_U02
Umie wyznaczać siły wewnętrzne w prętach kratownic
B_1A_U04C-3T-A-3, T-W-4M-1, M-2S-2, S-1

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
B_1A_S1/B/01_K01
Jest gotowy do rozwiązywania problemów obliczeniowych w systematyczny i odpowiedzialny sposób
B_1A_K01C-1, C-3, C-2, C-4T-W-1M-2S-1

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
B_1A_S1/B/01_W01
Zna zasady statyki. Zna zasady wyznaczania reakcji w układach prętowych
2,0
3,0Zna zasady statyki oraz wyznaczania reakcji w płaskich układach prętowych
3,5
4,0
4,5
5,0
B_1A_S1/B/01_W03
Zna podstawowe pojęcia z dziedziny kinematyki i kinetyki
2,0
3,0Zna podstawowe pojęcia z kinematyki i kinetyki
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
B_1A_S1/B/01_U01
Umie wyznaczać reakcje podporowe w układach prętowych
2,0
3,0Potrafi wyznaczać reakcje w płaskich układach prętowych. Może popełniać drobne błędy rachunkowe
3,5
4,0
4,5
5,0
B_1A_S1/B/01_U02
Umie wyznaczać siły wewnętrzne w prętach kratownic
2,0
3,0Potrafi obliczać siły wewnętrzne w prętach kratownic płaskich. Może popełniać drobne błędy rachunkowe
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
B_1A_S1/B/01_K01
Jest gotowy do rozwiązywania problemów obliczeniowych w systematyczny i odpowiedzialny sposób
2,0
3,0Potrafi rozwiązywać problemy obliczeniowe w systematyczny i odpowiedzialny sposób
3,5
4,0
4,5
5,0

Literatura podstawowa

  1. J.Leyko, Mechanika ogólna, Tom I-II, PWN, Warszawa, 2005
  2. J.Misiak, Mechanika ogólna, Tom I-II, PWN, warszawa, 2023
  3. Z.Engel, J.Giergiel, Mechanika ogólna, Tom I-II, Wyd. AGH, Kraków, 1998
  4. M.&T.Niezgodzińscy, Zbiór zadań z mechaniki ogólnej, PWN, Warszawa, 2008
  5. J.Leyko, J.Szmelter, Zbiór zadań z mechaniki ogólnej, Tom I-II, PWN, Warszawa, 1983
  6. J.Nizioł, Metodyka rozwiązywania zadań z mechaniki, WNT, Warszawa, 2002
  7. J.Misiak, Zadania z mechaniki ogólnej, Tom I-III, WNT, Warszawa, 2005

Literatura dodatkowa

  1. S.Banach, Mechanika, Tom I-II, http://matwbn.icm.edu.pl, Warszawa-Lwów-Wilno, 1938
  2. W.Rubinowicz, W.Królikowski, Mechanika teoretyczna, PWN, Warszawa, 2012
  3. J.Skalmierski, Mechanika, PWN, Warszawa, 1994

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KODTreść programowaGodziny
T-A-1Działania na wektorach. Wektory składowe i wektor wypadkowy. Wektor w układzie współrzędnych. Równania równowagi statycznej. Wyznaczanie reakcji podpór w belkach prostych i przegubowych. Kolokwium weryfikujące.9
T-A-2Wznaczanie reakcji podpór w ramach prostych i złożonych (przegubowych). Kolokwium weryfikujące.8
T-A-3Kratownice. Wyznaczanie sił w prętach metodą równoważenia węzłów i metodą przecięcia Rittera. Kolokwium weryfikujące.9
T-A-4Równowaga układów z uwzglednieniem tarcia zewnętrznego i powtorzenie materiału.4
30

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Wprowadzenie: zasady zaliczenia przedmiotu, literatura. Wiadomości wstępne: podstawowe pojęcia w mechanice, prawa Newtona. Zasady statyki. Moment siły względem punktu. Stopnie swobody, więzy, podpory. Reakcje podpór na ciało w układzie płaskim. Równowaga płaskiego układu sił zbieżnych. Para sił. Redukcja siły do dowolnego punktu. Równania równowagi dowolnego płaskiego układu sił. Równowaga trzech sił nierównoległych. Wyznaczanie reakcji podpór w płaskich układach sił zbieznych metodą graficzną. Wypadkowa dwóch sił równoległych.4
T-W-2Belki, rodzaje belek ze względu na sposób podparcia. Statyczne obciążenia belek. Wyznaczanie reakcji podporowych w belkach prostych. Połączenia przegubowe. Kinematyczna analiza budowli. Wyznaczanie reakcji podporowych w belkach ciągłych przegubowych.4
T-W-3Wyznaczanie reakcji podporowych w ramach prostych i przegubowych.5
T-W-4Płaski układ kratowy. Wyznaczanie sił w prętach metodą równoważenia węzłów i metodą przecięcia Rittera.7
T-W-5Równowaga przestrzennego układu sił zbieżnych. Moment siły względem osi. Równowaga dowolnego przestrzennego układu sił. Reakce podpór na ciało w układzie przestrzennym. Wyznaczanie reakcji podporowych w układach przestrzennych.2
T-W-6Prawa tarcia. Rodzaje tarcia zewnętrznego. Wyznaczanie obszaru równowagi układu z uwzględnieniem tarcia.3
T-W-7Podstawy kinematyki i kinetyki. Równania ruchu punktu materialnego. Wektory prędkości i przyspieszenia punktu. Ruch harmoniczny. Drgania swobodne.3
T-W-8Podsumowanie wiadomości przed egzaminem.2
30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KODForma aktywnościGodziny
A-A-1Uczestnictwo w zajęciach30
A-A-2Bieżące przygotowanie do zajęć8
A-A-3Przygotowanie do kolokwiów10
A-A-4Konsultacje2
50
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczestnictwo w zajęciach30
A-W-2Studia literaturowe i bieżące utrwalanie poznanego materiału9
A-W-3Przygotowanie do egzaminu9
A-W-4Egzamin2
50
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięB_1A_S1/B/01_W01Zna zasady statyki. Zna zasady wyznaczania reakcji w układach prętowych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówB_1A_W02Posiada podstawową wiedzę w zakresie teorii konstrukcji oraz teorii projektowania obiektów budowlanych i inżynieryjnych.
Cel przedmiotuC-1Zapoznanie z podstawowymi pojęciami w mechanice oraz zasadami statyki
C-2Wykształcenie umiejętności wyznaczania reakcji w układach prętowych
Treści programoweT-A-2Wznaczanie reakcji podpór w ramach prostych i złożonych (przegubowych). Kolokwium weryfikujące.
T-A-1Działania na wektorach. Wektory składowe i wektor wypadkowy. Wektor w układzie współrzędnych. Równania równowagi statycznej. Wyznaczanie reakcji podpór w belkach prostych i przegubowych. Kolokwium weryfikujące.
T-W-3Wyznaczanie reakcji podporowych w ramach prostych i przegubowych.
T-W-2Belki, rodzaje belek ze względu na sposób podparcia. Statyczne obciążenia belek. Wyznaczanie reakcji podporowych w belkach prostych. Połączenia przegubowe. Kinematyczna analiza budowli. Wyznaczanie reakcji podporowych w belkach ciągłych przegubowych.
T-W-1Wprowadzenie: zasady zaliczenia przedmiotu, literatura. Wiadomości wstępne: podstawowe pojęcia w mechanice, prawa Newtona. Zasady statyki. Moment siły względem punktu. Stopnie swobody, więzy, podpory. Reakcje podpór na ciało w układzie płaskim. Równowaga płaskiego układu sił zbieżnych. Para sił. Redukcja siły do dowolnego punktu. Równania równowagi dowolnego płaskiego układu sił. Równowaga trzech sił nierównoległych. Wyznaczanie reakcji podpór w płaskich układach sił zbieznych metodą graficzną. Wypadkowa dwóch sił równoległych.
T-W-5Równowaga przestrzennego układu sił zbieżnych. Moment siły względem osi. Równowaga dowolnego przestrzennego układu sił. Reakce podpór na ciało w układzie przestrzennym. Wyznaczanie reakcji podporowych w układach przestrzennych.
T-A-4Równowaga układów z uwzglednieniem tarcia zewnętrznego i powtorzenie materiału.
T-W-6Prawa tarcia. Rodzaje tarcia zewnętrznego. Wyznaczanie obszaru równowagi układu z uwzględnieniem tarcia.
Metody nauczaniaM-3Objaśnienia
M-1Wykład informacyjny
M-2Ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny
S-1Ocena formująca: Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych: ocena z kolokwiów
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Zna zasady statyki oraz wyznaczania reakcji w płaskich układach prętowych
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięB_1A_S1/B/01_W03Zna podstawowe pojęcia z dziedziny kinematyki i kinetyki
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówB_1A_W01Ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań z zakresu budownictwa i zagadnień inżynieryjnych.
Cel przedmiotuC-4Zapoznanie z podstawowymi zagadnieniami z kinematyki i kinetyki
Treści programoweT-W-7Podstawy kinematyki i kinetyki. Równania ruchu punktu materialnego. Wektory prędkości i przyspieszenia punktu. Ruch harmoniczny. Drgania swobodne.
T-W-6Prawa tarcia. Rodzaje tarcia zewnętrznego. Wyznaczanie obszaru równowagi układu z uwzględnieniem tarcia.
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Zna podstawowe pojęcia z kinematyki i kinetyki
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięB_1A_S1/B/01_U01Umie wyznaczać reakcje podporowe w układach prętowych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówB_1A_U04Potrafi samodzielnie zestawić obciążenia działające na konstrukcję, wykonać analizę statyczną i projektować podstawowe elementy konstrukcyjne, również wykorzystując komercyjne oprogramowanie.
Cel przedmiotuC-2Wykształcenie umiejętności wyznaczania reakcji w układach prętowych
Treści programoweT-A-2Wznaczanie reakcji podpór w ramach prostych i złożonych (przegubowych). Kolokwium weryfikujące.
T-A-1Działania na wektorach. Wektory składowe i wektor wypadkowy. Wektor w układzie współrzędnych. Równania równowagi statycznej. Wyznaczanie reakcji podpór w belkach prostych i przegubowych. Kolokwium weryfikujące.
T-W-3Wyznaczanie reakcji podporowych w ramach prostych i przegubowych.
T-W-1Wprowadzenie: zasady zaliczenia przedmiotu, literatura. Wiadomości wstępne: podstawowe pojęcia w mechanice, prawa Newtona. Zasady statyki. Moment siły względem punktu. Stopnie swobody, więzy, podpory. Reakcje podpór na ciało w układzie płaskim. Równowaga płaskiego układu sił zbieżnych. Para sił. Redukcja siły do dowolnego punktu. Równania równowagi dowolnego płaskiego układu sił. Równowaga trzech sił nierównoległych. Wyznaczanie reakcji podpór w płaskich układach sił zbieznych metodą graficzną. Wypadkowa dwóch sił równoległych.
T-W-2Belki, rodzaje belek ze względu na sposób podparcia. Statyczne obciążenia belek. Wyznaczanie reakcji podporowych w belkach prostych. Połączenia przegubowe. Kinematyczna analiza budowli. Wyznaczanie reakcji podporowych w belkach ciągłych przegubowych.
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny
M-2Ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny
S-1Ocena formująca: Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych: ocena z kolokwiów
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Potrafi wyznaczać reakcje w płaskich układach prętowych. Może popełniać drobne błędy rachunkowe
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięB_1A_S1/B/01_U02Umie wyznaczać siły wewnętrzne w prętach kratownic
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówB_1A_U04Potrafi samodzielnie zestawić obciążenia działające na konstrukcję, wykonać analizę statyczną i projektować podstawowe elementy konstrukcyjne, również wykorzystując komercyjne oprogramowanie.
Cel przedmiotuC-3Wykształcenie umiejętności wyznaczania sił w prętach kratownic
Treści programoweT-A-3Kratownice. Wyznaczanie sił w prętach metodą równoważenia węzłów i metodą przecięcia Rittera. Kolokwium weryfikujące.
T-W-4Płaski układ kratowy. Wyznaczanie sił w prętach metodą równoważenia węzłów i metodą przecięcia Rittera.
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny
M-2Ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny
S-1Ocena formująca: Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych: ocena z kolokwiów
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Potrafi obliczać siły wewnętrzne w prętach kratownic płaskich. Może popełniać drobne błędy rachunkowe
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięB_1A_S1/B/01_K01Jest gotowy do rozwiązywania problemów obliczeniowych w systematyczny i odpowiedzialny sposób
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówB_1A_K01Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz ma świadomość jej znaczenia w procesie rozwiązywania szeregu problemów inżynierskich i technicznych.
Cel przedmiotuC-1Zapoznanie z podstawowymi pojęciami w mechanice oraz zasadami statyki
C-3Wykształcenie umiejętności wyznaczania sił w prętach kratownic
C-2Wykształcenie umiejętności wyznaczania reakcji w układach prętowych
C-4Zapoznanie z podstawowymi zagadnieniami z kinematyki i kinetyki
Treści programoweT-W-1Wprowadzenie: zasady zaliczenia przedmiotu, literatura. Wiadomości wstępne: podstawowe pojęcia w mechanice, prawa Newtona. Zasady statyki. Moment siły względem punktu. Stopnie swobody, więzy, podpory. Reakcje podpór na ciało w układzie płaskim. Równowaga płaskiego układu sił zbieżnych. Para sił. Redukcja siły do dowolnego punktu. Równania równowagi dowolnego płaskiego układu sił. Równowaga trzech sił nierównoległych. Wyznaczanie reakcji podpór w płaskich układach sił zbieznych metodą graficzną. Wypadkowa dwóch sił równoległych.
Metody nauczaniaM-2Ćwiczenia przedmiotowe
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych: ocena z kolokwiów
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Potrafi rozwiązywać problemy obliczeniowe w systematyczny i odpowiedzialny sposób
3,5
4,0
4,5
5,0