| Pole | KOD | Znaczenie kodu |
|---|
| Zamierzone efekty kształcenia | IM_2A_NM/02_U01 | Student potrafi dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji. |
|---|
| Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | IM_2A_U01 | Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł; także w języku obcym; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągnąć wnioski oraz formułować i wyczerpująco uzasadniać opinie |
|---|
| IM_2A_U07 | Potrafi oceniać i porównać wyrób ze względu na zadane kryteria użytkowe z uwzględnieniem aspektów pozatechnicznych |
| IM_2A_U09 | Potrafi zaplanować proces badania wyrobu pod kątem właściwości użytkowych i cyklu życia oraz aspektów pozatechnicznych |
| Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | T2A_U01 | potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowanego kierunku studiów; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągać wnioski oraz formułować i wyczerpująco uzasadniać opinie |
|---|
| T2A_U02 | potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz w innych środowiskach, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowanego kierunku studiów |
| T2A_U07 | potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi właściwymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej |
| T2A_U08 | potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski |
| T2A_U10 | potrafi - przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich - integrować wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów oraz zastosować podejście systemowe, uwzględniające także aspekty pozatechniczne |
| T2A_U12 | potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania nowych osiągnięć (technik i technologii) w zakresie studiowanego kierunku studiów |
| T2A_U15 | potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić - zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów - istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy, procesy, usługi |
| T2A_U16 | potrafi zaproponować ulepszenia (usprawnienia) istniejących rozwiązań technicznych |
| T2A_U17 | potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację złożonych zadań inżynierskich, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów, w tym zadań nietypowych, uwzględniając ich aspekty pozatechniczne |
| T2A_U18 | potrafi ocenić przydatność metod i narzędzi służących do rozwiązania zadania inżynierskiego, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów, w tym dostrzec ograniczenia tych metod i narzędzi; potrafi - stosując także koncepcyjnie nowe metody - rozwiązywać złożone zadania inżynierskie, charakterystyczne dla studiowanego kierunku studiów, w tym zadania nietypowe oraz zadania zawierające komponent badawczy |
| T2A_U19 | potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją, uwzględniającą aspekty pozatechniczne - zaprojektować złożone urządzenie, obiekt, system lub proces, związane z zakresem studiowanego kierunku studiów, oraz zrealizować ten projekt - co najmniej w części - używając właściwych metod, technik i narzędzi, w tym przystosowując do tego celu istniejące lub opracowując nowe narzędzia |
| Cel przedmiotu | C-2 | Student poznaje terminologię oraz zjawiska, które wystepują w materiałach o strukturze nanometrycznej. |
|---|
| C-1 | Student uzyskuje wiedzę o budowie, strukturze, właściwościach, metodach badania i wytwarzania oraz zastosowaniach nanokompozytowych materiałów. |
| Treści programowe | T-W-1 | Definicja i pojęcia związane ze stanem nanostrukturalnym. Klasyfikacja nanokompozytów. Nanokompozyty w ceramicznej, metalicznej i polimerowej osnowie. Nanostrukturalne powłoki ceramiczne. Naonokompozyty wielofunkcyjne. Zagadnienia szczególne dotyczące metodyki badań i oceny struktury nanokompozytowych materiałów. |
|---|
| T-W-2 | Analiza zjawisk fizycznych wynikających z nanostrukturalnej budowy kompozytów. Właściwosci mechaniczne, fizykochemiczne, elektyczne, magnetyczne, optyczne i katalityczne. Metody wytwarzania nanokompozytów - spiekanie proszków, metoda zol-żel, metody wytłacznania, wyciągania i wygniatania oraz grupa metod typu SPD, HPT, ECAP i BMA. Metody generatywne. |
| T-L-1 | Wytwarzanie nanokompozytów metodą zol-żel. Wytwarzanie nanokompozytów metodami selektywnego laserowego spiekania - projektowanie kształtu i geometrii kompozytu. Pomiary wielkości cząstek w układach nanocząstki-środowisko ciekłe, stałe i gazowe. Pomiary potencjału Zeta. Metody dyfrakcyjne w badaniach strukturalnych nanokompozytów. Badanie morfologii nanokompozytów metodami HRSEM i TEM. Nanoindentacja – wyznaczanie rozkładu twardości i modułu sprężystości nanokompozytowych materiałów. |
| T-W-3 | Zastosowania i przykłady zastosowań nanostrukturalnych kompozytów w optyce, elektronice, budownictwie, przemyśle motoryzacyjnym, maszynowym, lotnictwie, przemyśle kosmicznym i energetyce. |
| Metody nauczania | M-2 | Ćwiczenia laboratoryjne. Wykonywanie ekperymentów w laboratorium. |
|---|
| M-3 | Ćwiczenia laboratoryjne. Analiza wyników eksperymentów połączona z dyskusją dydaktyczną (okrągłego stołu). Prezentacje sprawozdań z przeprowadzonej analizy. |
| M-1 | Wykład informacyjny z użyciem środków audiowizualnych, tj. filmy dydaktyczne, prezentacje komputerowe. |
| Sposób oceny | S-3 | Ocena podsumowująca: Wykład. Po uprzednim zaliczeniu ćwiczeń laboratoryjnych student przystępuje do egzaminu pisemnego; ocenę pozytywną otrzymuję po uzyskaniu co najmiej połowy punktów. |
|---|
| S-1 | Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne : Na podstawie krótkich sprawdzianów wiedzy przygotowanej do ćwiczeń (9 sprawdzianów) student uzyskuje ocenę z ćwiczenia. |
| S-4 | Ocena podsumowująca: Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią ważoną z egzaminu (współczynnik wagi 1,0) oraz ćwiczeń laboratoryjnych (współczynnik wagi 0,6). |
| S-2 | Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne. Na podstawie wykonanych wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych oraz prezentacji sprawozdań w formie pisemnej i ustnej student uzyskuje zaliczenie ćwiczenia. |
| Kryteria oceny | Ocena | Kryterium oceny |
|---|
| 2,0 | Student nie potrafi dobrać nanokompozytowego materiału inżynierskiego i technologii jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji. |
| 3,0 | Student potrafi dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji. |
| 3,5 | Student potrafi przeprowadzić prostą analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji. |
| 4,0 | Student potrafi przeprowadzić analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji. |
| 4,5 | Student potrafi przeprowadzić analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji oraz uzasadnić wybór na podstawie wiedzy interdyscyplinarnej. |
| 5,0 | Student potrafi sprawnie przeprowadzić analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji oraz uzasadnić wybór na podstawie wiedzy interdyscyplinarnej. |