Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa - Architektura krajobrazu (S1)

Sylabus przedmiotu Geometria wykreślna:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Architektura krajobrazu
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów nauk rolniczych, leśnych i weterynaryjnych, nauk technicznych, studiów inżynierskich, sztuki
Profil ogólnoakademicki
Moduł —
Przedmiot Geometria wykreślna
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego
Nauczyciel odpowiedzialny Piotr Arlet <Piotr.Arlet@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele
ECTS (planowane) 2,0 ECTS (formy) 2,0
Forma zaliczenia zaliczenie Język polski
Blok obieralny — Grupa obieralna —

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
wykładyW2 15 1,00,50zaliczenie
ćwiczenia audytoryjneA2 15 1,00,50zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1podstawowe wiadomości z geometrii euklidesowej, planimetrii i stereometrii z zakresu szkoły średniej
W-2umiejętność posługiwania się przyborami geometrycznymi

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
C-2Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
C-3Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1pkt-y i proste w rzutach cechowanych1
T-A-2wzajemne płożenia poznanych elementów: pł-zn, prostych i pkt-ów w rzutach cechowanych; zagadnienie przynalezności, równoległość1
T-A-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą1
T-A-4wyznaczanie elementów prostopadłych w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych1
T-A-5wyznaczanie prawdziwej odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych1
T-A-6wyznaczanie prawdziwej wielkości w rzutach cechowanych metodą kładu płaszczyzyny1
T-A-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi1
T-A-8kolokwium zaliczające materiał rzutów cechowanych1
T-A-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni1
T-A-10projekt robót ziemnych: plac poziomy w terenie; projektu do samodzielnego wykonania: przejście drogi z nasypu w wykop1
T-A-11kolokwium sprawdzające1
T-A-12rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y, proste i płaszczyzny w różnych położeniach wzgl. rzutni1
T-A-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą1
T-A-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia1
T-A-15wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia1
15
wykłady
T-W-1wprowadzenie w zagadnienie rzutów; rodzaje i zasady rzutowania; rzuty cechowane; obraz pkt-u i prostej w rzutach cechowanych1
T-W-2pł-na w rzutach cechowanych; wzajemne płożenia poznanych elementów: zagadnienie przynalezności, równoległość1
T-W-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą1
T-W-4prostopadłość w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych1
T-W-5odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych1
T-W-6kłady płaszczyzn w rzutach cechowanych: konstrukcja i zastosowanie1
T-W-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi1
T-W-8pojęcie powierzchni, powierzchnia topograficzna i jej elementy1
T-W-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni1
T-W-10projektowanie robót ziemnych: problematyka, konstrukcja geometryczna, graficzny sposób podania1
T-W-11rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y i proste w różnych położeniach wzgl. rzutni1
T-W-12bezśladowe odwzorowanie pł-ny w rzutach Monge'a; różne położenia pł-zn wzgl. rzutni1
T-W-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą1
T-W-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia1
T-W-15wielościany foremne; wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia1
15

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1aktywne uczestnictwo w zajęciach, wykorzytanie wiedzy uzyskanej na wykładach3
A-A-2rozwiązywanie zadań15
A-A-3przygotowanie do kolokwium sprawdzajacego4
A-A-4przygotowanie projektu robót ziemnych8
30
wykłady
A-W-1obecność i przyswojenie materiału podanego na wykładzie15
A-W-2sporządzanie notatek10
A-W-3Przyswojenie wiedzy podanej na wykładach5
30

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniana jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
S-2Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany w formie pisemnego kolokwium i problemowego zadania projektowego.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
AK_1A_B05_W01
ma podstawową wiedzę w zakresie geometrii wykreślnej, przydatną do rozumienia i opisu zalezności zachodzacych w przestrzeni i w krajobrazie; opisuje podstawowe elementy geometryczne w rysunku i w przestrzeni oraz podstawowe metody kształtowania kompozycji (układów przestrzennych); zna podstawowe metody odwzorowania rzeźby terenu i jego kształtowania;		AK_1A_W01, AK_1A_W02, AK_1A_W03R1A_W01, T1A_W01, T1A_W02, T1A_W03, T1A_W04, T1A_W07InzA_W02C-1, C-2, C-3T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15, T-A-1, T-A-2, T-A-3, T-A-4, T-A-5, T-A-6, T-A-7, T-A-8, T-A-9, T-A-10, T-A-12, T-A-13, T-A-14, T-A-15M-1S-1, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
AK_1A_B05_U01
Potrafi przedstawiać przestrzenne układy elementów geometrycnych i powierzchnii topograficznych, rozwiązuje problemy geometryczne pojawiajace się w projektowaniu krajobrazu.		AK_1A_U02A1_U14, T1A_U03, T1A_U04, T1A_U05—C-1, C-2, C-3T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15, T-A-1, T-A-2, T-A-3, T-A-4, T-A-5, T-A-6, T-A-7, T-A-8, T-A-9, T-A-10, T-A-12, T-A-13, T-A-14, T-A-15M-1S-1, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
AK_1A_B05_K01
W otoczeniu zauważa formy i układy przestrzenne (w tym morfologię terenu), interpretuje je geometrycznie, jest przygotowany do takiego ich twórczego przekształcania, które będzie poprawne pod wzgledem geometrycznym.		AK_1A_K01A1_K02, T1A_K02InzA_K01C-1, C-2, C-3T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15, T-A-1, T-A-2, T-A-3, T-A-4, T-A-5, T-A-6, T-A-7, T-A-8, T-A-9, T-A-10, T-A-12, T-A-13, T-A-14, T-A-15M-1S-1, S-2

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
AK_1A_B05_W01
ma podstawową wiedzę w zakresie geometrii wykreślnej, przydatną do rozumienia i opisu zalezności zachodzacych w przestrzeni i w krajobrazie; opisuje podstawowe elementy geometryczne w rysunku i w przestrzeni oraz podstawowe metody kształtowania kompozycji (układów przestrzennych); zna podstawowe metody odwzorowania rzeźby terenu i jego kształtowania;		2,0Nie wie czego od niego chcą.
3,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania.
3,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
4,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
4,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
5,0Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
AK_1A_B05_U01
Potrafi przedstawiać przestrzenne układy elementów geometrycnych i powierzchnii topograficznych, rozwiązuje problemy geometryczne pojawiajace się w projektowaniu krajobrazu.		2,0Student popełnia błęby na etapie przerysowania danych rysunkowych z tablicy, lub w ogóle tego nie potrafi.
3,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania. Rysunek słabo czytelny.
3,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania. Rysunek słabo czytelny.
4,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny.
4,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w kilku szczegółach popełnił błędy, które rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny.
5,0Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. Rysunek posiada walory estetyczne.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
AK_1A_B05_K01
W otoczeniu zauważa formy i układy przestrzenne (w tym morfologię terenu), interpretuje je geometrycznie, jest przygotowany do takiego ich twórczego przekształcania, które będzie poprawne pod wzgledem geometrycznym.		2,0Nie wie czego od niego chcą.
3,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania.
3,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
4,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
4,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz popełnił nieliczne błędy, które rzutują na porawnośc rozwiązania.
5,0Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie.

Literatura podstawowa

  1. Arlet Piotr, Materiały pomocnicze do ćwiczeń z geometrii wykreślnej, Wyd. Ucz. Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 2004, dostępne w Internecie w formacie djvu
  2. Lewandowski Zbigniew, Geometria Wykreślna, PWN, Poznań, 1980, 9, lub inne wydanie
  3. Otto Edward, Franciszek, Podręcznik geometrii wykreślnej, PWN, Wa-wa, 1998, 7, lub inne wydanie
  4. Szerszeń Stanisław, Nauka o rzutach, PWN, Wa-wa, 1978, XI, lub inne wydanie

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KODTreść programowaGodziny
T-A-1pkt-y i proste w rzutach cechowanych1
T-A-2wzajemne płożenia poznanych elementów: pł-zn, prostych i pkt-ów w rzutach cechowanych; zagadnienie przynalezności, równoległość1
T-A-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą1
T-A-4wyznaczanie elementów prostopadłych w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych1
T-A-5wyznaczanie prawdziwej odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych1
T-A-6wyznaczanie prawdziwej wielkości w rzutach cechowanych metodą kładu płaszczyzyny1
T-A-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi1
T-A-8kolokwium zaliczające materiał rzutów cechowanych1
T-A-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni1
T-A-10projekt robót ziemnych: plac poziomy w terenie; projektu do samodzielnego wykonania: przejście drogi z nasypu w wykop1
T-A-11kolokwium sprawdzające1
T-A-12rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y, proste i płaszczyzny w różnych położeniach wzgl. rzutni1
T-A-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą1
T-A-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia1
T-A-15wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia1
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1wprowadzenie w zagadnienie rzutów; rodzaje i zasady rzutowania; rzuty cechowane; obraz pkt-u i prostej w rzutach cechowanych1
T-W-2pł-na w rzutach cechowanych; wzajemne płożenia poznanych elementów: zagadnienie przynalezności, równoległość1
T-W-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą1
T-W-4prostopadłość w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych1
T-W-5odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych1
T-W-6kłady płaszczyzn w rzutach cechowanych: konstrukcja i zastosowanie1
T-W-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi1
T-W-8pojęcie powierzchni, powierzchnia topograficzna i jej elementy1
T-W-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni1
T-W-10projektowanie robót ziemnych: problematyka, konstrukcja geometryczna, graficzny sposób podania1
T-W-11rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y i proste w różnych położeniach wzgl. rzutni1
T-W-12bezśladowe odwzorowanie pł-ny w rzutach Monge'a; różne położenia pł-zn wzgl. rzutni1
T-W-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą1
T-W-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia1
T-W-15wielościany foremne; wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia1
15

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KODForma aktywnościGodziny
A-A-1aktywne uczestnictwo w zajęciach, wykorzytanie wiedzy uzyskanej na wykładach3
A-A-2rozwiązywanie zadań15
A-A-3przygotowanie do kolokwium sprawdzajacego4
A-A-4przygotowanie projektu robót ziemnych8
30
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1obecność i przyswojenie materiału podanego na wykładzie15
A-W-2sporządzanie notatek10
A-W-3Przyswojenie wiedzy podanej na wykładach5
30
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaAK_1A_B05_W01ma podstawową wiedzę w zakresie geometrii wykreślnej, przydatną do rozumienia i opisu zalezności zachodzacych w przestrzeni i w krajobrazie; opisuje podstawowe elementy geometryczne w rysunku i w przestrzeni oraz podstawowe metody kształtowania kompozycji (układów przestrzennych); zna podstawowe metody odwzorowania rzeźby terenu i jego kształtowania;
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówAK_1A_W01ma podstawową wiedzę w zakresie matematyki i geometrii wykreślnej, a także fizyki i chemii przydatną do rozumienia i opisu zależności zachodzących w krajobrazie i przestrzeni
AK_1A_W02opisuje podstawowe elementy budowy rysunku, perpektywy, proporcji i przestrzeni oraz podstawowe metody kształtowania kompozycji
AK_1A_W03zna podstawowe metody geodezyjne odwzorowania rzeźby terenu i jego pokrycia
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaR1A_W01ma podstawową wiedzę z zakresu biologii, chemii, matematyki, fizyki i nauk pokrewnych dostosowaną do studiowanego kierunku studiów
T1A_W01ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów
T1A_W02ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów
T1A_W03ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku studiów
T1A_W04ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów
T1A_W07zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA_W02zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotuC-1Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
C-2Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
C-3Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
Treści programoweT-W-1wprowadzenie w zagadnienie rzutów; rodzaje i zasady rzutowania; rzuty cechowane; obraz pkt-u i prostej w rzutach cechowanych
T-W-2pł-na w rzutach cechowanych; wzajemne płożenia poznanych elementów: zagadnienie przynalezności, równoległość
T-W-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą
T-W-4prostopadłość w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych
T-W-5odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych
T-W-6kłady płaszczyzn w rzutach cechowanych: konstrukcja i zastosowanie
T-W-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi
T-W-8pojęcie powierzchni, powierzchnia topograficzna i jej elementy
T-W-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni
T-W-10projektowanie robót ziemnych: problematyka, konstrukcja geometryczna, graficzny sposób podania
T-W-11rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y i proste w różnych położeniach wzgl. rzutni
T-W-12bezśladowe odwzorowanie pł-ny w rzutach Monge'a; różne położenia pł-zn wzgl. rzutni
T-W-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą
T-W-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia
T-W-15wielościany foremne; wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia
T-A-1pkt-y i proste w rzutach cechowanych
T-A-2wzajemne płożenia poznanych elementów: pł-zn, prostych i pkt-ów w rzutach cechowanych; zagadnienie przynalezności, równoległość
T-A-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą
T-A-4wyznaczanie elementów prostopadłych w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych
T-A-5wyznaczanie prawdziwej odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych
T-A-6wyznaczanie prawdziwej wielkości w rzutach cechowanych metodą kładu płaszczyzyny
T-A-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi
T-A-8kolokwium zaliczające materiał rzutów cechowanych
T-A-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni
T-A-10projekt robót ziemnych: plac poziomy w terenie; projektu do samodzielnego wykonania: przejście drogi z nasypu w wykop
T-A-12rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y, proste i płaszczyzny w różnych położeniach wzgl. rzutni
T-A-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą
T-A-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia
T-A-15wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia
Metody nauczaniaM-1Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniana jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
S-2Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany w formie pisemnego kolokwium i problemowego zadania projektowego.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Nie wie czego od niego chcą.
3,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania.
3,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
4,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
4,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
5,0Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaAK_1A_B05_U01Potrafi przedstawiać przestrzenne układy elementów geometrycnych i powierzchnii topograficznych, rozwiązuje problemy geometryczne pojawiajace się w projektowaniu krajobrazu.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówAK_1A_U02wykonuje przestrzenne wizualizacje idei i projektów z wykorzystaniem zasad geometrii wykreślnej i technik komputerowych
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaA1_U14umie tworzyć i realizować własne koncepcje artystyczne oraz dysponować umiejętnościami potrzebnymi do ich wyrażenia
T1A_U03potrafi przygotować w języku polskim i języku obcym, uznawanym za podstawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla studiowanego kierunku studiów, dobrze udokumentowane opracowanie problemów z zakresu studiowanego kierunku studiów
T1A_U04potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku obcym prezentację ustną, dotyczącą szczegółowych zagadnień z zakresu studiowanego kierunku studiów
T1A_U05ma umiejętność samokształcenia się
Cel przedmiotuC-1Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
C-2Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
C-3Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
Treści programoweT-W-1wprowadzenie w zagadnienie rzutów; rodzaje i zasady rzutowania; rzuty cechowane; obraz pkt-u i prostej w rzutach cechowanych
T-W-2pł-na w rzutach cechowanych; wzajemne płożenia poznanych elementów: zagadnienie przynalezności, równoległość
T-W-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą
T-W-4prostopadłość w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych
T-W-5odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych
T-W-6kłady płaszczyzn w rzutach cechowanych: konstrukcja i zastosowanie
T-W-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi
T-W-8pojęcie powierzchni, powierzchnia topograficzna i jej elementy
T-W-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni
T-W-10projektowanie robót ziemnych: problematyka, konstrukcja geometryczna, graficzny sposób podania
T-W-11rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y i proste w różnych położeniach wzgl. rzutni
T-W-12bezśladowe odwzorowanie pł-ny w rzutach Monge'a; różne położenia pł-zn wzgl. rzutni
T-W-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą
T-W-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia
T-W-15wielościany foremne; wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia
T-A-1pkt-y i proste w rzutach cechowanych
T-A-2wzajemne płożenia poznanych elementów: pł-zn, prostych i pkt-ów w rzutach cechowanych; zagadnienie przynalezności, równoległość
T-A-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą
T-A-4wyznaczanie elementów prostopadłych w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych
T-A-5wyznaczanie prawdziwej odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych
T-A-6wyznaczanie prawdziwej wielkości w rzutach cechowanych metodą kładu płaszczyzyny
T-A-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi
T-A-8kolokwium zaliczające materiał rzutów cechowanych
T-A-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni
T-A-10projekt robót ziemnych: plac poziomy w terenie; projektu do samodzielnego wykonania: przejście drogi z nasypu w wykop
T-A-12rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y, proste i płaszczyzny w różnych położeniach wzgl. rzutni
T-A-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą
T-A-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia
T-A-15wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia
Metody nauczaniaM-1Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniana jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
S-2Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany w formie pisemnego kolokwium i problemowego zadania projektowego.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student popełnia błęby na etapie przerysowania danych rysunkowych z tablicy, lub w ogóle tego nie potrafi.
3,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania. Rysunek słabo czytelny.
3,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania. Rysunek słabo czytelny.
4,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny.
4,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w kilku szczegółach popełnił błędy, które rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny.
5,0Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. Rysunek posiada walory estetyczne.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaAK_1A_B05_K01W otoczeniu zauważa formy i układy przestrzenne (w tym morfologię terenu), interpretuje je geometrycznie, jest przygotowany do takiego ich twórczego przekształcania, które będzie poprawne pod wzgledem geometrycznym.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówAK_1A_K01jest zdolny do zauważania związków i zależności występujących w otoczeniu i do twórczego myślenia o przestrzeni, budujących ją bryłach i ich kompozycji
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaA1_K02samodzielnie podejmuje niezależne prace, wykazując się umiejętnościami zbierania, analizowania i interpretowania informacji, rozwijania idei i formułowania krytycznej argumentacji oraz wewnętrzną motywacją i umiejętnością organizacji pracy
T1A_K02ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA_K01ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje
Cel przedmiotuC-1Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
C-2Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
C-3Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
Treści programoweT-W-1wprowadzenie w zagadnienie rzutów; rodzaje i zasady rzutowania; rzuty cechowane; obraz pkt-u i prostej w rzutach cechowanych
T-W-2pł-na w rzutach cechowanych; wzajemne płożenia poznanych elementów: zagadnienie przynalezności, równoległość
T-W-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą
T-W-4prostopadłość w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych
T-W-5odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych
T-W-6kłady płaszczyzn w rzutach cechowanych: konstrukcja i zastosowanie
T-W-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi
T-W-8pojęcie powierzchni, powierzchnia topograficzna i jej elementy
T-W-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni
T-W-10projektowanie robót ziemnych: problematyka, konstrukcja geometryczna, graficzny sposób podania
T-W-11rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y i proste w różnych położeniach wzgl. rzutni
T-W-12bezśladowe odwzorowanie pł-ny w rzutach Monge'a; różne położenia pł-zn wzgl. rzutni
T-W-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą
T-W-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia
T-W-15wielościany foremne; wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia
T-A-1pkt-y i proste w rzutach cechowanych
T-A-2wzajemne płożenia poznanych elementów: pł-zn, prostych i pkt-ów w rzutach cechowanych; zagadnienie przynalezności, równoległość
T-A-3wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą
T-A-4wyznaczanie elementów prostopadłych w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych
T-A-5wyznaczanie prawdziwej odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych
T-A-6wyznaczanie prawdziwej wielkości w rzutach cechowanych metodą kładu płaszczyzyny
T-A-7wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi
T-A-8kolokwium zaliczające materiał rzutów cechowanych
T-A-9konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni
T-A-10projekt robót ziemnych: plac poziomy w terenie; projektu do samodzielnego wykonania: przejście drogi z nasypu w wykop
T-A-12rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y, proste i płaszczyzny w różnych położeniach wzgl. rzutni
T-A-13krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą
T-A-14krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia
T-A-15wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia
Metody nauczaniaM-1Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniana jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
S-2Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany w formie pisemnego kolokwium i problemowego zadania projektowego.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Nie wie czego od niego chcą.
3,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania.
3,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
4,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
4,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz popełnił nieliczne błędy, które rzutują na porawnośc rozwiązania.
5,0Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie.