Wydział Informatyki - Informatyka (N3)
Sylabus przedmiotu Ogólna metodologia nauki:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Informatyka | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia niestacjonarne | Poziom | trzeciego stopnia |
| Stopnień naukowy absolwenta | doktor | ||
| Obszary studiów | — | ||
| Profil | |||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Ogólna metodologia nauki | ||
| Specjalność | przedmiot wspólny | ||
| Jednostka prowadząca | Studium Nauk Humanistycznych i Pedagogicznych | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Dariusz Zienkiewicz <Dariusz.Zienkiewicz@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | |||
| ECTS (planowane) | 5,0 | ECTS (formy) | 5,0 |
| Forma zaliczenia | zaliczenie | Język | polski |
| Blok obieralny | 4 | Grupa obieralna | 2 |
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | Podstawy logiki |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | Przedmiot ma za zadanie przygotować doktoranta do aktywnego uczestnictwa w życiu naukowym i do tworzenia wiedzy naukowej. Doktorant uzyska umiejętności poprawnego metodologicznie formułowania problemów naukowych, stosowania poprawnych pod względem logicznym rozumowań. Zapozna się z zasadami dyskusji obowiązującymi w nauce oraz podstawowymi sporami metodologicznymi w nauce dwudziestego wieku. |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| wykłady | ||
| T-W-1 | Wiedza naukowa a wiedza potoczna. Poprawne formułowanie problemów naukowych, poprawność rozumowań, zasady dyskusji. Kryteria naukowości wiedzy oraz ich historyczna zmienność. Rodzaje twierdzeń formułowanych w nauce. Prawidłowości przyrody i prawa nauki. | 4 |
| T-W-2 | Spór o metodę nauk empirycznych. Indukcjonizm, hipotetyzm. Programy badawcze Lakatosa; paradygmaty Kuhna. Anarchizm metodologiczny. | 3 |
| T-W-3 | Zasada korespondencji; kumulatywizm - antykumulatywizm w nauce. Zależność obserwacji od teorii. Racjonalizm a relatywizm. | 2 |
| T-W-4 | Realizm a instrumentalizm w naukach przyrodniczych. Kłopoty z pojęciem prawdy. Teza o niewspółmierności teorii nauk przyrodniczych. | 3 |
| T-W-5 | Nauka jako praktyka społeczna. Obiektywizm czy społeczny kontekstualizm? Czy istnieje bezczasowe i uniwersalne pojęcie metody naukowej? | 3 |
| 15 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| wykłady | ||
| A-W-1 | uczestnictwo w zajęciach | 15 |
| A-W-2 | przygotowanie merytoryczne do wykładu konwersatoryjnego | 80 |
| A-W-3 | przygotowanie prezentacji dotyczącej wybranego problemu z metodologii nauki | 45 |
| A-W-4 | konsultacje | 10 |
| 150 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | wykład problemowy |
| M-2 | wykład konwersatoryjny |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: ocena przygotowanie merytorycznego i aktywnego uczesrnictwa w wykładzie konwersatoryjnym |
| S-2 | Ocena podsumowująca: końcowa rozmowa zaliczeniowa dotycząca wybranego wcvześniej przez doktoranta problemu metodologicznego |
Zamierzone efekty kształcenia - wiedza
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscypliny | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|
| I_3A_B/04/02_W01 Doktorant potrafi przedstawić zasady poprawnego metodologicznie formułowania problemów naukowych i reguły poprawnych pod względem logicznym rozumowań. | I_3A_W03 | — | C-1 | T-W-2, T-W-1, T-W-5, T-W-3, T-W-4 | M-1 | S-2 |
Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscypliny | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|
| I_3A_B/04/02_U01 Doktorant potrafi zastosować do przykładów podanych na wykładzie, a także w swej pracy badawczej podstawowe zasady metodologiczne. | I_3A_U01 | — | C-1 | T-W-2, T-W-1, T-W-5, T-W-3, T-W-4 | M-1, M-2 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscypliny | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|
| I_3A_B/04/02_K01 Doktorant wykazuje kompetencje w zakresie znajomości i umiejętności zastosowania podstawowych zasad ogólnej metodologii nauki | I_3A_K02 | — | C-1 | T-W-2, T-W-1, T-W-5, T-W-3, T-W-4 | M-1, M-2 | S-1, S-2 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| I_3A_B/04/02_W01 Doktorant potrafi przedstawić zasady poprawnego metodologicznie formułowania problemów naukowych i reguły poprawnych pod względem logicznym rozumowań. | 2,0 | |
| 3,0 | Doktorant potrafi przedstawić zasady poprawnego metodologicznie formułowania problemów naukowych i reguły poprawnych pod względem logicznym rozumowań. | |
| 3,5 | ||
| 4,0 | ||
| 4,5 | ||
| 5,0 |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| I_3A_B/04/02_U01 Doktorant potrafi zastosować do przykładów podanych na wykładzie, a także w swej pracy badawczej podstawowe zasady metodologiczne. | 2,0 | |
| 3,0 | Doktorant potrafi zastosować do zadanego przykładuproblemu badawczego podstawowe zasady metodologiczne. | |
| 3,5 | ||
| 4,0 | ||
| 4,5 | ||
| 5,0 |
Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| I_3A_B/04/02_K01 Doktorant wykazuje kompetencje w zakresie znajomości i umiejętności zastosowania podstawowych zasad ogólnej metodologii nauki | 2,0 | |
| 3,0 | Doktorant wykazuje podstawowe kompetencje w zakresie znajomości i umiejętności zastosowania zasad ogólnej metodologii nauki | |
| 3,5 | ||
| 4,0 | ||
| 4,5 | ||
| 5,0 |
Literatura podstawowa
- Chalmers A., Czym jest to, co zwiemy nauką?, Siedmioróg., 1997
- Heller M., Filozofia nauki, Petrus, Kraków, 2011
Literatura dodatkowa
- Feyerabend P., Przeciw metodzie, Siedmioróg, 2001
- Kuhn T., Struktura rewolucji naukowych, PWN., Warszawa, 2001
- Popper K.R., Droga do wiedzy. Domysły i refutacje, PWN., Warszawa, 1999