ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2015/2016 / Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej / Chemia (S2) / Chemia bioorganiczna / Sylabus przedmiotu

Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej - Chemia (S2)
specjalność: Chemia bioorganiczna

Sylabus przedmiotu Struktury związków nieorganicznych:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Chemia
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	magister inżynier
Obszary studiów	nauk ścisłych, studiów inżynierskich
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Struktury związków nieorganicznych
Specjalność	Chemia ogólna i analityka chemiczna
Jednostka prowadząca	Katedra Chemii Nieorganicznej i Analitycznej
Nauczyciel odpowiedzialny	Piotr Tabero <Piotr.Tabero@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Monika Bosacka <Monika.Bosacka@zut.edu.pl>, Anna Błońska-Tabero <Anna.Blonska-Tabero@zut.edu.pl>, Grażyna Dąbrowska <Grazyna.Dabrowska@zut.edu.pl>, Elżbieta Filipek <Elzbieta.Filipek@zut.edu.pl>, Mateusz Piz <Mateusz.Piz@zut.edu.pl>, Piotr Tabero <Piotr.Tabero@zut.edu.pl>, Elżbieta Tomaszewicz <Elzbieta.Tomaszewicz@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	3,0	ECTS (formy)	3,0
Forma zaliczenia	egzamin	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
wykłady	W	2	30	2,0	0,50	egzamin
laboratoria	L	2	15	1,0	0,50	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Znajomość podstaw chemii i fizyki

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
C-2	Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
C-3	Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
laboratoria
T-L-1	Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.	4
T-L-2	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.	4
T-L-3	Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.	4
T-L-4	Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.	3
		15
wykłady
T-W-1	Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.	2
T-W-2	Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.	2
T-W-3	Właściwości symetrii brył, komórek elementarnych i sieci przestrzennych. Operacje i elementy symetrii. Złożone elementy symetrii. Wspołistnienie elementów symetrii. Grupy punktowe. Grupy przestrzenne. Klasyfikacja Hermana-Maugina i Schonflisa. Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne.	2
T-W-4	Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.	2
T-W-5	Struktura A1 i struktury pokrewne. Struktury wybranych pierwiastków i nieorganicznych związków chemicznych.	2
T-W-6	Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.	2
T-W-7	Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.	2
T-W-8	Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.	2
T-W-9	Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.	2
T-W-10	Wspołczesna dyfraktometria proszkowa.	2
T-W-11	Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.	2
T-W-12	Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.	2
T-W-13	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.	2
T-W-14	Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.	2
T-W-15	Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.	2
		30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
laboratoria
A-L-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	przygotowanie do laboratorium	4
A-L-3	opracowanie wyników i przygotowanie sprawozdań	4
A-L-4	przygotowanie do zaliczenia laboratorium	7
		30
wykłady
A-W-1	Uczestnictwo w wykładach	30
A-W-2	Korzystanie z konsultacji	2
A-W-3	Samodzielna analiza treści wykładów	12
A-W-4	Przygotowanie się do egzaminu	14
A-W-5	Egzamin pisemny	2
		60

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	wykład informacyjny
M-2	pokaz
M-3	ćwiczenia laboratoryjne

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
S-2	Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
S-3	Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
S-4	Ocena formująca: Obserwacja pracy w grupach

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
Ch_2A_D01-05_W01 Student ma rozszerzoną wiedzę z zakresu chemii nieorganicznej, organicznej i krystalografii dotyczącą budowy i właściwości materii, a także metod, procesów i aparatury badawczej służących do określania właściwości, analizy składu oraz budowy substancji chemicznych	Ch_2A_W01, Ch_2A_W02, Ch_2A_W03, Ch_2A_W04, Ch_2A_W05, Ch_2A_W06, Ch_2A_W12	X2A_W01, X2A_W02, X2A_W03, X2A_W04, X2A_W05, X2A_W06	InzA2_W02	C-1, C-2, C-3	T-W-1, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15	M-1, M-2, M-3	S-1, S-2, S-3
Ch_2A_D01-05_W02 Student zna zasady BHP w laboratorium krystalograficznym w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym	Ch_2A_W07	X2A_W07	—	C-2, C-3	T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15, T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4	M-1, M-2, M-3	S-1, S-2, S-3, S-4

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
Ch_2A_D01-05_U01 Student potrafi wykorzystując różne źródła informacji dobrać odpowiednią metodę pomiarową wykorzystującą zjawisko dyfrakcji do zbadania określonych właściwości badanej substancji, zaplanować i przeprowadzic badania, interpretować uzyskane wyniki, krytycznie ocenić wyniki przeprowadzonych eksperymentów, ocenić przydatność zastosowanej metody badawczej do rozwiązania postawionego zadania i na tej podstawie wyciągać wnioski formułowane słownie lub w formie pisemnej	Ch_2A_U01, Ch_2A_U02, Ch_2A_U03, Ch_2A_U04, Ch_2A_U05, Ch_2A_U14	X2A_U01, X2A_U02, X2A_U03, X2A_U04, X2A_U05	InzA2_U01, InzA2_U02, InzA2_U07	C-1, C-2, C-3	T-W-1, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15, T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4	M-1, M-2, M-3	S-1, S-2, S-3, S-4
Ch_2A_D01-05_U02 Student potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia	Ch_2A_U07	X2A_U07	—	C-1, C-2, C-3	T-W-1, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15	M-1	S-1, S-3

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
Ch_2A_D01-05_K01 Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób	Ch_2A_K01	X2A_K01	—	C-1, C-2, C-3	T-W-1, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15	M-1, M-2, M-3	S-1, S-2, S-3
Ch_2A_D01-05_K02 Student potrafi biorąc odpowiedzialność za powierzone do realizacji zadania współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role	Ch_2A_K02	X2A_K02	—	C-2, C-3	T-W-1, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15, T-W-10, T-W-5, T-W-3, T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4	M-2, M-3	S-4

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
Ch_2A_D01-05_W01 Student ma rozszerzoną wiedzę z zakresu chemii nieorganicznej, organicznej i krystalografii dotyczącą budowy i właściwości materii, a także metod, procesów i aparatury badawczej służących do określania właściwości, analizy składu oraz budowy substancji chemicznych	2,0
	3,0	student ma podstawową wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć z zakresu krystalografii oraz budowy i właściwości ciała stałego
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0
Ch_2A_D01-05_W02 Student zna zasady BHP w laboratorium krystalograficznym w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym	2,0
	3,0	student zna podstawowe zasady BHP obowiązujące w w pracowni krystalograficznej
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
Ch_2A_D01-05_U01 Student potrafi wykorzystując różne źródła informacji dobrać odpowiednią metodę pomiarową wykorzystującą zjawisko dyfrakcji do zbadania określonych właściwości badanej substancji, zaplanować i przeprowadzic badania, interpretować uzyskane wyniki, krytycznie ocenić wyniki przeprowadzonych eksperymentów, ocenić przydatność zastosowanej metody badawczej do rozwiązania postawionego zadania i na tej podstawie wyciągać wnioski formułowane słownie lub w formie pisemnej	2,0
	3,0	student potrafi korzystać z podstawowej literatury przedmiotowej dotyczącej krystalografii oraz budowy i właściwości ciała stałego celem zdobycia podstawowej wiedzy i potrafi scharakteryzować podstawową aparaturę pomiarową wykorzystywaną podczas badań struktury związków nieorganicznych
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0
Ch_2A_D01-05_U02 Student potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia	2,0
	3,0	student potrafi określić w stopniu podstawowym kierunki dalszego uczenia się i w stopniu podstawowym realizować proces samokształcenia się
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
Ch_2A_D01-05_K01 Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób	2,0
	3,0	student rozumie w stopniu podstawowym potrzebę uczenia się przez całe życie ale nie potrafi inspirować i organizować procesu uczenia się innych osób
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0
Ch_2A_D01-05_K02 Student potrafi biorąc odpowiedzialność za powierzone do realizacji zadania współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role	2,0
	3,0	student w stopniu podstawowym potrafi pracować w grupie, jednak nie potrafi pełnić roli lidera
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Literatura podstawowa

Z. Bojarski, M. Gigla, K. Stróż, M. Surowiec, Krystalografia, podręcznik wspomagany komputerowo, PWN, Warszawa, 2007
Z. Bojarski, E. Łągiewka, Rentgenowska analiza strukturalna, PWN, Warszawa, 1988
A. Bolewski, W. Żabiński (redaktorzy), Metody badania minerałów i skał, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa, 1988
T. Penkala, Zarys krystalografii, PWN, Warszawa, 1976
P. Luger, Rentgenografia strukturalna monokryształów, PWN, Warszawa, 1989
Z. Trzaska-Durski, H. Trzaska-Durska, Podstawy krystalografii strukturalnej i rentgenowskiej, PWN, Warszawa, 1994
Z. Trzaska-Durski, H. Trzaska-Durska, Podstawy krystalografii, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2003
C. Giacovazzo, H. Z. Monaco, D. Biterbo, F. Scordari, G. Gilli, H. Zanotti, M. Catti, Fundamentals of Crystallography, IUCR, Oxford University Press, Oxford, 2000
A. F. Wells, Strukturalna chemia nieorganiczna, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1993
Z. Kosturkiewicz, Metody krystalografii, Wydawnictwo Naukowe UAM w Poznaniu, Poznań, 2004
M. van Meerssche, J. Feneau-Dupont, Krystalografia i chemia strukturalna, PWN, Warszawa, 1988

Literatura dodatkowa

A. Szummer (redaktor), Podstawy ilościowej mikroanalizy rentgenowskiej, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1994
K. Przybyłowicz, Podstawy teoretyczne materiałoznawstwa, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1999

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.	4
T-L-2	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.	4
T-L-3	Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.	4
T-L-4	Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.	3
		15

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.	2
T-W-2	Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.	2
T-W-3	Właściwości symetrii brył, komórek elementarnych i sieci przestrzennych. Operacje i elementy symetrii. Złożone elementy symetrii. Wspołistnienie elementów symetrii. Grupy punktowe. Grupy przestrzenne. Klasyfikacja Hermana-Maugina i Schonflisa. Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne.	2
T-W-4	Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.	2
T-W-5	Struktura A1 i struktury pokrewne. Struktury wybranych pierwiastków i nieorganicznych związków chemicznych.	2
T-W-6	Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.	2
T-W-7	Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.	2
T-W-8	Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.	2
T-W-9	Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.	2
T-W-10	Wspołczesna dyfraktometria proszkowa.	2
T-W-11	Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.	2
T-W-12	Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.	2
T-W-13	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.	2
T-W-14	Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.	2
T-W-15	Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.	2
		30

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	przygotowanie do laboratorium	4
A-L-3	opracowanie wyników i przygotowanie sprawozdań	4
A-L-4	przygotowanie do zaliczenia laboratorium	7
		30

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Uczestnictwo w wykładach	30
A-W-2	Korzystanie z konsultacji	2
A-W-3	Samodzielna analiza treści wykładów	12
A-W-4	Przygotowanie się do egzaminu	14
A-W-5	Egzamin pisemny	2
		60

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	Ch_2A_D01-05_W01	Student ma rozszerzoną wiedzę z zakresu chemii nieorganicznej, organicznej i krystalografii dotyczącą budowy i właściwości materii, a także metod, procesów i aparatury badawczej służących do określania właściwości, analizy składu oraz budowy substancji chemicznych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Ch_2A_W01	ma rozszerzoną wiedzę w zakresie chemii, zna historię rozwoju koncepcji i teorii chemicznych oraz ma świadomość ich znaczenia dla rozwoju postępu nauk ścisłych i przyrodniczych oraz poznania świata i rozwoju ludzkości
	Ch_2A_W02	ma znajomość matematyki w zakresie niezbędnym dla ilościowego opisu, zrozumienia oraz modelowania problemów z zakresu chemii o średnim poziomie złożoności
	Ch_2A_W03	zna techniki doświadczalne i numeryczne oraz metody budowy modeli matematycznych stosowane w obszarze chemii; potrafi samodzielnie odtworzyć podstawowe twierdzenia i prawa chemiczne i fizyczne oraz przeprowadzić ich dowody
	Ch_2A_W04	zna teoretyczne podstawy technik informatycznych oraz metod obliczeniowych stosowanych do rozwiązywania typowych problemów z zakresu chemii
	Ch_2A_W05	zna teoretyczne podstawy funkcjonowania aparatury naukowej wykorzystywanej w obszarze nauk chemicznych
	Ch_2A_W06	ma ogólną wiedzę o aktualnych kierunkach rozwoju i najnowszych odkryciach w zakresie chemii i nauk pokrewnych
	Ch_2A_W12	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu chemii
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	X2A_W01	ma rozszerzoną wiedzę w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, a także ich historycznego rozwoju i znaczenia dla postępu nauk ścisłych i przyrodniczych, poznania świata i rozwoju ludzkości
	X2A_W02	ma znajomość matematyki w zakresie niezbędnym dla ilościowego opisu, zrozumienia oraz modelowania problemów o średnim poziomie złożoności
	X2A_W03	zna techniki doświadczalne, obserwacyjne i numeryczne oraz metody budowy modeli matematycznych właściwych dla studiowanego kierunku studiów; potrafi samodzielnie odtworzyć podstawowe twierdzenia i prawa oraz ich dowody
	X2A_W04	zna teoretyczne podstawy metod obliczeniowych oraz technik informatycznych stosowanych do rozwiązywania typowych problemów w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
	X2A_W05	zna teoretyczne podstawy funkcjonowania aparatury naukowej z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
	X2A_W06	ma ogólną wiedzę o aktualnych kierunkach rozwoju i najnowszych odkryciach w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_W02	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
	C-2	Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
	C-3	Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programowe	T-W-1	Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
	T-W-2	Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
	T-W-4	Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
	T-W-6	Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
	T-W-7	Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
	T-W-8	Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
	T-W-9	Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
	T-W-11	Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
	T-W-12	Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
	T-W-13	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
	T-W-14	Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
	T-W-15	Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
Metody nauczania	M-1	wykład informacyjny
	M-2	pokaz
	M-3	ćwiczenia laboratoryjne
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
	S-2	Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
	S-3	Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0
	3,0	student ma podstawową wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć z zakresu krystalografii oraz budowy i właściwości ciała stałego
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	Ch_2A_D01-05_W02	Student zna zasady BHP w laboratorium krystalograficznym w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Ch_2A_W07	zna zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w laboratorium chemicznym w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym lub pomiarowym
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	X2A_W07	zna zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym lub pomiarowym
Cel przedmiotu	C-2	Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
Cel przedmiotu	C-3	Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programowe	T-W-7	Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
	T-W-8	Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
	T-W-9	Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
	T-W-11	Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
	T-W-12	Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
	T-W-13	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
	T-W-14	Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
	T-W-15	Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
	T-L-1	Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.
	T-L-2	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.
	T-L-3	Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.
	T-L-4	Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.
Metody nauczania	M-1	wykład informacyjny
	M-2	pokaz
	M-3	ćwiczenia laboratoryjne
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
	S-2	Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
	S-3	Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
	S-4	Ocena formująca: Obserwacja pracy w grupach
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0
	3,0	student zna podstawowe zasady BHP obowiązujące w w pracowni krystalograficznej
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	Ch_2A_D01-05_U01	Student potrafi wykorzystując różne źródła informacji dobrać odpowiednią metodę pomiarową wykorzystującą zjawisko dyfrakcji do zbadania określonych właściwości badanej substancji, zaplanować i przeprowadzic badania, interpretować uzyskane wyniki, krytycznie ocenić wyniki przeprowadzonych eksperymentów, ocenić przydatność zastosowanej metody badawczej do rozwiązania postawionego zadania i na tej podstawie wyciągać wnioski formułowane słownie lub w formie pisemnej
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Ch_2A_U01	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym wkonwać pomiary i symulacje komputerowe dotyczące zagadnień poznawczych i inżynierskich w dziedzinie chemii oraz interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	Ch_2A_U02	potrafi w sposób krytyczny ocenić wyniki eksperymentów, obserwacji i obliczeń teoretycznych, a także przedyskutować błędy pomiarowe
	Ch_2A_U03	potrafi znajdować niezbędne informacje w literaturze fachowej, bazach danych i innych źródłach, zna podstawowe czasopisma naukowe z zakresu chemii
	Ch_2A_U04	potrafi zastosować zdobytą wiedzę w zakresie chemii do pokrewnych dziedzin nauki i dyscyplin naukowych
	Ch_2A_U05	potrafi przedstawić wyniki badań w postaci samodzielnie przygotowanej rozprawy (referatu) zawierającej opis i uzasadnienie celu pracy, przyjętą metodologię, wyniki oraz ich znaczenie na tle podobnych badań innych autorów
	Ch_2A_U14	potrafi ocenić przydatność typowej aparatury pomiarowej i typowych metod służących do rozwiązywania zadań inżynierskich o charakterze praktycznym w obszarze chemii oraz wybrać i zastosować optymalną metodę i aparaturę pomiarową
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	X2A_U01	potrafi planować i wykonywać podstawowe badania, doświadczenia lub obserwacje dotyczące zagadnień poznawczych w ramach dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
	X2A_U02	potrafi w sposób krytyczny ocenić wyniki eksperymentów, obserwacji i obliczeń teoretycznych, a także przedyskutować błędy pomiarowe
	X2A_U03	potrafi znajdować niezbędne informacje w literaturze fachowej, bazach danych i innych źródłach, zna podstawowe czasopisma naukowe podstawowe dla studiowanego kierunku studiów
	X2A_U04	potrafi zastosować zdobytą wiedzę w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów do pokrewnych dziedzin nauki i dyscyplin naukowych
	X2A_U05	potrafi przedstawić wyniki badań w postaci samodzielnie przygotowanej rozprawy (referatu) zawierającej opis i uzasadnienie celu pracy, przyjętą metodologię, wyniki oraz ich znaczenie na tle innych podobnych badań
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_U01	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	InzA2_U02	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
	InzA2_U07	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
	C-2	Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
	C-3	Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programowe	T-W-1	Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
	T-W-2	Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
	T-W-4	Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
	T-W-6	Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
	T-W-7	Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
	T-W-8	Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
	T-W-9	Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
	T-W-11	Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
	T-W-12	Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
	T-W-13	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
	T-W-14	Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
	T-W-15	Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
	T-L-1	Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.
	T-L-2	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.
	T-L-3	Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.
	T-L-4	Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.
Metody nauczania	M-1	wykład informacyjny
	M-2	pokaz
	M-3	ćwiczenia laboratoryjne
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
	S-2	Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
	S-3	Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
	S-4	Ocena formująca: Obserwacja pracy w grupach
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0
	3,0	student potrafi korzystać z podstawowej literatury przedmiotowej dotyczącej krystalografii oraz budowy i właściwości ciała stałego celem zdobycia podstawowej wiedzy i potrafi scharakteryzować podstawową aparaturę pomiarową wykorzystywaną podczas badań struktury związków nieorganicznych
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	Ch_2A_D01-05_U02	Student potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Ch_2A_U07	potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	X2A_U07	potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
	C-2	Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
	C-3	Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programowe	T-W-1	Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
	T-W-2	Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
	T-W-4	Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
	T-W-6	Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
	T-W-7	Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
	T-W-8	Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
	T-W-9	Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
	T-W-11	Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
	T-W-12	Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
	T-W-13	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
	T-W-14	Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
	T-W-15	Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
Metody nauczania	M-1	wykład informacyjny
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0
	3,0	student potrafi określić w stopniu podstawowym kierunki dalszego uczenia się i w stopniu podstawowym realizować proces samokształcenia się
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	Ch_2A_D01-05_K01	Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Ch_2A_K01	rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	X2A_K01	rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
	C-2	Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
	C-3	Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programowe	T-W-1	Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
	T-W-2	Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
	T-W-4	Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
	T-W-6	Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
	T-W-7	Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
	T-W-8	Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
	T-W-9	Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
	T-W-11	Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
	T-W-12	Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
	T-W-13	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
	T-W-14	Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
	T-W-15	Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
Metody nauczania	M-1	wykład informacyjny
	M-2	pokaz
	M-3	ćwiczenia laboratoryjne
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
	S-2	Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
	S-3	Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0
	3,0	student rozumie w stopniu podstawowym potrzebę uczenia się przez całe życie ale nie potrafi inspirować i organizować procesu uczenia się innych osób
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	Ch_2A_D01-05_K02	Student potrafi biorąc odpowiedzialność za powierzone do realizacji zadania współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Ch_2A_K02	potrafi biorąc odpowiedzialność za powierzone do realizacji zadania współdziałać i pracować w grupie przyjmując w niej różne role
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	X2A_K02	potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
Cel przedmiotu	C-2	Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
Cel przedmiotu	C-3	Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programowe	T-W-1	Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
	T-W-2	Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
	T-W-4	Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
	T-W-6	Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
	T-W-7	Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
	T-W-8	Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
	T-W-9	Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
	T-W-11	Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
	T-W-12	Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
	T-W-13	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
	T-W-14	Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
	T-W-15	Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
	T-W-10	Wspołczesna dyfraktometria proszkowa.
	T-W-5	Struktura A1 i struktury pokrewne. Struktury wybranych pierwiastków i nieorganicznych związków chemicznych.
	T-W-3	Właściwości symetrii brył, komórek elementarnych i sieci przestrzennych. Operacje i elementy symetrii. Złożone elementy symetrii. Wspołistnienie elementów symetrii. Grupy punktowe. Grupy przestrzenne. Klasyfikacja Hermana-Maugina i Schonflisa. Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne.
	T-L-1	Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.
	T-L-2	Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.
	T-L-3	Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.
	T-L-4	Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.
Metody nauczania	M-2	pokaz
Metody nauczania	M-3	ćwiczenia laboratoryjne
Sposób oceny	S-4	Ocena formująca: Obserwacja pracy w grupach
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0
	3,0	student w stopniu podstawowym potrafi pracować w grupie, jednak nie potrafi pełnić roli lidera
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0