| Pole | KOD | Znaczenie kodu |
|---|
| Zamierzone efekty kształcenia | PAWiO_1A_S1/B/06_U01 | praktycznie stosuje zasady kształtowania form przestrzennych w różnym kontekście i skali |
|---|
| Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | PAWiO_1A_U10 | praktycznie stosuje zasady kształtowania form przestrzennych w różnym kontekście i skali |
|---|
| Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | A1_U21 | posiada doświadczenie w realizowaniu własnych działań artystycznych opartych na zróżnicowanych stylistycznie koncepcjach wynikających ze swobodnego i niezależnego wykorzystywania wyobraźni, intuicji i emocjonalności |
|---|
| T1A_U15 | potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia |
| Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | InzA_U06 | potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów |
|---|
| InzA_U07 | potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia |
| InzA_U08 | potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi |
| Cel przedmiotu | C-1 | Celem zajęć jest rozwijanie i kształtowanie umiejętności świadomego budowania kompozycji stukturalych-rzeźbiarskich, przestrzenych. Budowania relacji elementów. |
|---|
| C-2 | Zagadnienia odczytywania ruchu, układu przestrzennego w stopniu zaawansowanym. Orientuje studenta w środkach ekspresji plastycznej i wzbogaca jego umiejętności warsztatowe. |
| C-3 | Student umie samodzielnie zastosować technikę tradycyjnej - plastycznej prezentacji przestrzennej projektu. Orientuje się w zaawansowanych metodach modelowania. |
| C-4 | Student jest zdolny do twórczego myślenia, wytwarza pomysły, potrafi świadomie budować kompozycje trówymiarowe. |
| C-6 | Rozwijanie indywidualnych predyspozycji w procesie odwzorowywania zastanych układów przestrzennych |
| C-7 | Rozwijanie wrażliwości w procesie twórczym wynikającym bezpośrednio z obserwacji natury. |
| C-8 | Doskonalenie umiejętności konstruowania i odkrywania wartości w różnych sytuacjach z otoczenia. |
| C-9 | Zaznajomienie z konstrukcją i formą ludzkiego ciała z uwzględnieniem proporcji i funkcji. |
| C-10 | Rozwijanie indywidualnych predyspozycji rzeźbiarskich w wybranej technice |
| C-11 | Umiejętność posługiwania się formą przestrzenną w celu zaprezentowania własnego projektu.
Umiejętność szybkiego przedstawienia układu przestrzennego kompozycyjnego/sytuacyjnego – szkic rzeźbiarski |
| C-5 | Zaznajomienie z podstawową terminologią związaną z kompozycją na płaszczyźnie i w przestrzeni. |
| Treści programowe | T-P-1 | Układ przestrzenny komponowany na płaszczyźnie „MODUŁY”
Wszystkie ćwiczenia poprzedza wykład problemowy oraz szkice koncepcyjne.
Problem:
-Proporcja, relacja skali, wielkości elementów względem siebie oraz w stosunku do formatu płaszczyzny.
-Światłocień /światło czynnikiem kreującymi destruującym formę.
-Kompozycja /otwarta, zamknięta, dynamiczna, statyczna.
-Badanie możliwości budowania kompozycji z elementów powtarzalnych.
-Analiza wartości przestrzennych wynikająca z opracowania modułu.
-Rozwijanie plastycznego myślenia i przestrzennego postrzegania.
(format pracy 50x50cm, materiał: papier – brystol) |
|---|
| T-P-1 | Synergia zjawisk
Zadania:
1. Wyobrażenie , metamorfoza, skojarzenie, Posługiwanie się elementami fizycznymi i iluzyjnymi (np. negatyw, pozytyw). Poszukiwanie własnych środków
Do wyboru:
a. portret - ciało
b. geometria form
c. ruch - kinertyka |
| Metody nauczania | M-1 | Wykład problemowy. |
|---|
| M-2 | Ćwiczenia labolatoryjne. |
| M-3 | Pokaz połączony z przeżyciem. |
| M-4 | Wstęp do tematu/ zadania - objaśnienie; pokaz praktycznego działania; obserwacja z natury; korekta; ćwiczenie przedmiotowe. |
| Sposób oceny | S-2 | Ocena formująca: Uzyskanie odpowiedniej sprawności w budowaniu materiałowych kompozycji trójwymiarowych strukturalnych, wieloelementowych. Różnorodność łączeń. Bogaty język plastyczny.Wrażliwość i intuicja. |
|---|
| S-3 | Ocena formująca: Spektrum szeroko rozumianej sztuki. Działania w zakresie dyscyplin plastycznych. |
| S-5 | Ocena formująca: Ocena formująca – przegląd śródsemestralny, aktywne uczestnictwo w zajęciach połączone z indywidualną korektą, systematyczne przygotowanie do zajęć.
Ocena podsumowująca – uwzględnia ocenę formującą, postęp w umiejętnościach warsztatowych oraz indywidualne zaangażowanie. |
| S-1 | Ocena formująca: Umiejętności związane z warsztatem rzeźbiarskim. |
| S-4 | Ocena formująca: Świadomość konstruowania idei plastycznych. |
| Kryteria oceny | Ocena | Kryterium oceny |
|---|
| 2,0 | Nie opanował w stopniu zadowalającym zagadnień odczytywania formy, budowania sruktur, kompozycji i zjawisk językiem i warsztatem plastycznym |
| 3,0 | Opanował na poziomie podstawowym odczytywanie formy rzeźbirskiej. Umie rozeznać pojęcia:struktura, zbiór, zespół, system, negatyw-pozytyw.Przekształca na język sztuki zjawiska. Ujawnia twórcze myślenie. |
| 3,5 | Umie formułować idee artystyczne. Orientuje się w środkach ekspresji. Twórczo realizuje przedstawione zadania. |
| 4,0 | Swiadomie kostruuje kompozycje trójwymiarowe. Jest zorientowany w tendencjach sztuki nowoczesnej w tym w rzeźbie. Ma łatwość formowania idei artystycznych. |
| 4,5 | W sposób wyróżniający realizuje postawione zadania, umie definiować zjawiska, buduje stryktury. Rozpoznaje relacje przestrzenne, umie je określić. |
| 5,0 | Student posiada warsztat twórczy. Buduje idee artystyczne i świadomie je realizuje. |