Wydział Budownictwa i Architektury - Projektowanie Architektury Wnętrz i Otoczenia (S1)
Sylabus przedmiotu Geometria wykreślna:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Projektowanie Architektury Wnętrz i Otoczenia | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia stacjonarne | Poziom | pierwszego stopnia |
| Tytuł zawodowy absolwenta | inżynier | ||
| Obszary studiów | nauk technicznych, studiów inżynierskich, sztuki | ||
| Profil | ogólnoakademicki | ||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Geometria wykreślna | ||
| Specjalność | przedmiot wspólny | ||
| Jednostka prowadząca | Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Piotr Arlet <Piotr.Arlet@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | |||
| ECTS (planowane) | 2,0 | ECTS (formy) | 2,0 |
| Forma zaliczenia | zaliczenie | Język | polski |
| Blok obieralny | — | Grupa obieralna | — |
Formy dydaktyczne
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | Wymagana jest wiedza z zakresu szkoły średniej: podstawowe pojęcia z geometrii euklidesowej, z planimetrii i ze stereometrii. |
| W-2 | Umiejętność posługiwania się przyborami geometrycznymi. |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice. |
| C-2 | Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej. |
| C-3 | Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej. |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| ćwiczenia audytoryjne | ||
| T-A-1 | Podstawowe elementy geometryczne i ich oznaczenia. Ogólne przedstawienie metod rzutowania. Punkty w rzutach Monge'a. Rzuty prostej w różnych położeniach, bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny. | 1 |
| T-A-2 | Szczególne ustawienia płaszczyzny, względem rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn. | 1 |
| T-A-3 | Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach bezśladowych. | 1 |
| T-A-4 | Wyznaczanie punktów przebicia ; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych. | 1 |
| T-A-5 | Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn. | 1 |
| T-A-6 | Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn. | 1 |
| T-A-7 | Kolokwium nr 1 | 1 |
| T-A-8 | Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami. | 1 |
| T-A-9 | Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna. | 1 |
| T-A-10 | Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni. | 1 |
| T-A-11 | Przekroje wielościanów metodą transformacji. | 1 |
| T-A-12 | Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi. | 1 |
| T-A-13 | Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie. | 1 |
| T-A-14 | Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach. | 1 |
| T-A-15 | Kolokwium nr 2 | 1 |
| 15 | ||
| wykłady | ||
| T-W-1 | Wiadomości wstępne. Podstawowe elementy geometryczne i ich oznaczenia. Ogólne przedstawienie metod rzutowania. Punkty w rzutach Monge'a. | 1 |
| T-W-2 | Rzuty prostej w różnych położeniach, bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny. | 1 |
| T-W-3 | Szczególne ustawienia płaszczyzny, względem rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn. | 1 |
| T-W-4 | Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach bezśladowych. | 1 |
| T-W-5 | Wyznaczanie punktów przebicia ; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych. | 1 |
| T-W-6 | Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn. | 1 |
| T-W-7 | Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn. | 1 |
| T-W-8 | Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami. | 1 |
| T-W-9 | Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna. | 1 |
| T-W-10 | Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych. | 1 |
| T-W-11 | Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni. | 1 |
| T-W-12 | Przekroje wielościanów metodą transformacji. | 1 |
| T-W-13 | Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi. | 1 |
| T-W-14 | Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie. | 1 |
| T-W-15 | Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach. | 1 |
| 15 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| ćwiczenia audytoryjne | ||
| A-A-1 | Indywidualne i wspólne przeanalizowanie problemów zawartych w zadaniach i ich rozwiązanie w zeszytach oraz wyrywkowo na tablicy. | 13 |
| A-A-2 | Nauka własna: utrwalanie materiału, analizowanie zadań z ćwiczeń, studiowanie literatury. | 13 |
| A-A-3 | Udział w obowiązkowych konsulatacjach. | 2 |
| A-A-4 | Rozwiązywania zadań domowych. | 2 |
| 30 | ||
| wykłady | ||
| A-W-1 | Uczestnictwo w wykładach. | 15 |
| A-W-2 | Przyswojenie bieżącej partii materiału. | 15 |
| 30 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każdego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżącej tematyki wykładów, do wykonania na zajęciach i w domu. Studenci podczas ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy. |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków. |
| S-2 | Ocena podsumowująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany dwukrotnie, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów. |
Zamierzone efekty kształcenia - wiedza
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| PAWiO_1A_S1/B/03_W01 ma wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika budowli, konstrukcje budowlane) | PAWiO_1A_W01 | A1_W10, T1A_W01 | InzA_W02 | C-1, C-3, C-2 | T-W-2, T-W-13, T-W-7, T-W-9, T-W-6, T-W-14, T-W-11, T-W-15, T-W-10, T-W-1, T-W-5, T-W-8, T-W-3, T-W-4, T-W-12 | M-1 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| PAWiO_1A_S1/B/03_U01 praktycznie stosuje zasady kształtowania form przestrzennych w różnym kontekście i skali | PAWiO_1A_U10 | A1_U21, T1A_U15 | InzA_U06, InzA_U07, InzA_U08 | C-1, C-3, C-2 | T-W-2, T-W-13, T-W-7, T-W-9, T-W-6, T-W-14, T-W-11, T-W-15, T-W-10, T-W-1, T-W-5, T-W-8, T-W-3, T-W-4, T-W-12 | M-1 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| PAWiO_1A_S1/B/03_K01 rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi inspirować inne osoby do nauki | PAWiO_1A_K01 | T1A_K01 | InzA_K01 | C-1, C-3, C-2 | T-W-2, T-W-13, T-W-7, T-W-9, T-W-6, T-W-14, T-W-11, T-W-15, T-W-10, T-W-1, T-W-5, T-W-8, T-W-3, T-W-4, T-W-12 | M-1 | S-1, S-2 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| PAWiO_1A_S1/B/03_W01 ma wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika budowli, konstrukcje budowlane) | 2,0 | |
| 3,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania. | |
| 3,5 | ||
| 4,0 | ||
| 4,5 | ||
| 5,0 | Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. Rysunek posiada walory estetyczne. |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| PAWiO_1A_S1/B/03_U01 praktycznie stosuje zasady kształtowania form przestrzennych w różnym kontekście i skali | 2,0 | |
| 3,0 | Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak. | |
| 3,5 | ||
| 4,0 | ||
| 4,5 | ||
| 5,0 | Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek wykonany czytelnie i prawidłowo opisany, charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania. |
Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| PAWiO_1A_S1/B/03_K01 rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi inspirować inne osoby do nauki | 2,0 | |
| 3,0 | Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań. | |
| 3,5 | ||
| 4,0 | ||
| 4,5 | ||
| 5,0 | Student przejmuje przywództwo w grupie, dzieli pracę, pomaga słabszym. |
Literatura podstawowa
- Majewski Mieczysław, Geometria wykreślna, Wyd. Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 1991, lub inne z licznych wydań
- Zbigniew Lewandowski, Geometria wykreślna, PWN, Warszawa, 1975
- Tadeusz Rachwał i Stefania Dwuraźna, Geometria wykreślna, PWN, Łódź, 1964
- Stanisław Szerszeń, Nauka o rzutach, PWN, Warszawa, 1963
- Piotr Arlet, Materiały pomocnicze do ćwiczeń z geometrii wykreślnej, Politechnika Szczecińska WBiA, Szczecin, 2004
Literatura dodatkowa
- Franciszek i Edward Otto, Zbiór zadań z geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa, 1963
- Otto Edward, Otto Franciszek, Podręcznik geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa, 1975