ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2017/2018 / Wydział Budownictwa i Architektury / Architektura i urbanistyka (N2) / Sylabus przedmiotu

Wydział Budownictwa i Architektury - Architektura i urbanistyka (N2)

Sylabus przedmiotu Psychologia i percepcja kompozycji:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Architektura i urbanistyka
Forma studiów	studia niestacjonarne	Poziom	drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	magister inżynier architekt
Obszary studiów	nauki techniczne, studia inżynierskie
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Psychologia i percepcja kompozycji
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego
Nauczyciel odpowiedzialny	Joanna Arlet <arlet@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Joanna Arlet <arlet@zut.edu.pl>, Aleksandra Satkiewicz-Parczewska <asparstudio@wp.pl>
ECTS (planowane)	3,0	ECTS (formy)	3,0
Forma zaliczenia	zaliczenie	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
wykłady	W	1	9	1,0	0,50	zaliczenie
projekty	P	1	27	2,0	0,50	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	posiada podstawową wiedzę zwiazaną z wykształceniem inzyniera architekta.

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Zapoznanie studentów z zasadami tworzenia kompozycji w sztuce
C-2	Przygotowanie i prowadzenie prezentacji dot. zagadnień zwiazanych z psychologią architektury
C-3	ukształtowanie umiejetności z zakresu stosowania odpowiednich kształtów i kolorów zgodnych z ich psycholgicznym oddziaływaniem

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
projekty
T-P-1	Wprowadzenie w tematykę ćwiczeń. Określenie celu zajęć.	3
T-P-2	Własna autorska definicja piękna. Moje magiczne miejsce.	3
T-P-3	Zapis mentalny - wykres wrażeń - drogi dojścia z uczelni do domu z zaznaczeniem punktów naj+ i naj -.	3
T-P-4	transpozycja kompozycji muzycznej na architektoniczną poprzez działania interdyscyplinarne	3
T-P-5	Moja droga do domu - wizualizacje, dyskusja, wnioski, podsumowanie.	3
T-P-6	Opracowanie schematu percepcji wybranego obiektu z uwzglądnieniem czterech stref percepcyjnych.	3
T-P-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych, podsumowanie transpozycji ulubionej muzyki na kompozycję architektoniczną.	3
T-P-8	Moje inspiracje - ulubiony obiekt architektoniczny, dyskusja nad przyszłością architektury.	3
T-P-9	Psychologia kolorów, wpływ koloru na psychikę człowieka, kolor w architekturze.	3
		27
wykłady
T-W-1	Wprowadzenie. Krótki zarys problematyki przedmiotu w świetle psychologii architektury i jej znaczenia dla warsztatu projektowego współczesnego architekta	1
T-W-2	Psychologia percepcji i definicja piękna	1
T-W-3	Kompozycja architektoniczna, demonstracja formy najprostszej.	1
T-W-4	Budowa kompozycji architektonicznej: cztery główne konwencje, znaczenie rytmu.	1
T-W-5	Dwufazowość percepcji: wrażenie i racjonalizowanie. Trójstopniowy proces percepcyjny: analiza, organizacja, synteza. Figury niemożliwe.	1
T-W-6	Percepcja wizualna - prawa, zasady, granice. Znaczenie stref percepcyjnych w psychologicznym strukturalizowaniu przestrzeni.	1
T-W-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych w tym malarstwa, rzeźby i muzyki.	1
T-W-8	Złudzenia optyczne, a percepcja kompozycji	1
T-W-9	Psychologia kolorów, gra światła.	1
		9

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
projekty
A-P-1	Wykonanie ćwiczenia na zajęciach	2
A-P-2	prezentacja i omówienie ćwiczenia na zajęciach	10
A-P-3	obserwacje w terenie, prezentacje wybranych przez studentów obiektów, omówienie ich percepcji i dyskusja	10
A-P-4	wybranie utworu muzycznego, aktywne słuchanie i wykonanie impresji graficznych i w kolorze, wykresu wrazeń, wykresu graficznego, transpozycji przestrzennej do tej muzyki	10
A-P-5	wykonanie ćwiczenia i zespołowa prezentacja wraz z dyskusją	10
A-P-6	opracowanie i i prezentacja na zajeciach wybranego zagadnienia dotyczacego psychologii architektury na zajeciach, dyskusja	18
		60
wykłady
A-W-1	aktywna obecność na wykładach	9
A-W-2	Przyswojenie materiału podanego na wykładach.	21
		30

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.
M-2	ćwiczenia testowe i projektowe z wprowadzeniem zajęć interdyscyplinarnych, z wykorzystaniem muzyki i innych dziedzin sztuki, także w formie korekt zadanych prac projektowych, prezentacji zespołowych wybranych zagadnień i dyskusji podsumowujących.

KOD

Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne

M-1

Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.

M-2

ćwiczenia testowe i projektowe z wprowadzeniem zajęć interdyscyplinarnych, z wykorzystaniem muzyki i innych dziedzin sztuki, także w formie korekt zadanych prac projektowych, prezentacji zespołowych wybranych zagadnień i dyskusji podsumowujących.

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena formująca: ocena okresowych osiągnięć studenta prowadzona na początku zajęć i w trakcie ich trwania.
S-2	Ocena podsumowująca: ocena na koniec przedmiotu, która podsumowuje osiągnięte efekty uczenia się poprzez średnią ocen z wykonanych zadan, ćwiczeń i projektów.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
AU_2A_BN2-IX/1_W01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie:rozpoznawać i formułowac podstawowe aspekty odbioru kompozycji i oddziaływania przestrzeni architektonicznej w zakresie ogólnych praw psychologii percepcji z uwzględnieniem oddziaływania emocjonalnego kształtów, faktur i kolorów i ich i odpowiednim dobieraniem.	AU_2A_W05, AU_2A_W06, AU_2A_W15	—	—	C-1	T-W-1, T-W-8, T-W-6, T-P-5, T-W-7, T-P-2, T-W-9, T-P-9, T-P-7, T-W-5, T-P-4, T-P-3, T-P-8, T-P-1, T-P-6, T-W-2, T-W-3, T-W-4	M-1	S-1, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
AU_2A_BN2-IX/1_U01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien posiadać umiejętności związane z prawidłowym posługiwaniem się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji, także związanymi ze stosowaniem kształtów, faktur i kolorów w architekturze oraz powinien mieć odpowiednio rozwiniętą wrażliwość estetyczną i emocjonalną w stosunku do współczesnej sztuki.	AU_2A_U01	—	—	C-2, C-3	T-W-5, T-P-9, T-W-2, T-W-3, T-W-9, T-P-2, T-W-8, T-W-7, T-P-1, T-P-3, T-P-4, T-W-1, T-P-7, T-P-8, T-P-6, T-W-6, T-P-5, T-W-4	M-1	S-1, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
AU_2A_BN2-IX/1_K01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: aktywna postawa w stosunku do oceny oddziaływania przrestrzeni architektonicznych, chętny do współpracy, dbały o piękno, kreatywny, otwarty na różne oceny odbioru przestrzeni przez innych ludzii, postrzeganie relacji miedzy kompozycją architektoniczna a jej percepcją.	AU_2A_K02	—	—	C-2, C-3	T-P-8, T-P-5	M-1	S-1, S-2

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
AU_2A_BN2-IX/1_W01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie:rozpoznawać i formułowac podstawowe aspekty odbioru kompozycji i oddziaływania przestrzeni architektonicznej w zakresie ogólnych praw psychologii percepcji z uwzględnieniem oddziaływania emocjonalnego kształtów, faktur i kolorów i ich i odpowiednim dobieraniem.	2,0
	3,0	Orientuje się w podstawowych aspektach odbioru kompozycji, zna podstawowe prawa percepcji.
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
AU_2A_BN2-IX/1_U01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien posiadać umiejętności związane z prawidłowym posługiwaniem się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji, także związanymi ze stosowaniem kształtów, faktur i kolorów w architekturze oraz powinien mieć odpowiednio rozwiniętą wrażliwość estetyczną i emocjonalną w stosunku do współczesnej sztuki.	2,0
	3,0	Prawidłowo posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
AU_2A_BN2-IX/1_K01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: aktywna postawa w stosunku do oceny oddziaływania przrestrzeni architektonicznych, chętny do współpracy, dbały o piękno, kreatywny, otwarty na różne oceny odbioru przestrzeni przez innych ludzii, postrzeganie relacji miedzy kompozycją architektoniczna a jej percepcją.	2,0
	3,0	Student sumienny, współpracujący z zespołem.
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Literatura podstawowa

Arnheim R., Sztuka i percepcja wzrokowa, WAiF, Warszawa
Bańka A., Psychologiczna struktura projektowa środowiska.Studium przestzreni architektonicznej., Wyd.Politechniki Poznańskiej, Poznań
Lenartowicz J.K., O psychologii architektury, Politechnika Krakowska, Kraków
Lenartowicz J.K., Słownik psychologii architektury dla studiujacych architekturę, Politechnika Krakowska, Kraków
Satkiewicz-Parczewska A., Kompozycja architektoniczna a jej percepcja, Wyd. Politechnika Szczecińska IAiPP, Szczecin

Literatura dodatkowa

Hochberg J.E., Percepcja, PWN, Warszawa
Satkiewicz-Parczewska A., Rytm w architekturze jako główny element kompozycji na tle analogii z muzyką, Politechnika Szczecińska, Szzczecin
Zimbardo Ph.G., Psychologia i życie, PWN, Warszawa, 2011

Treści programowe - projekty

KOD	Treść programowa	Godziny
T-P-1	Wprowadzenie w tematykę ćwiczeń. Określenie celu zajęć.	3
T-P-2	Własna autorska definicja piękna. Moje magiczne miejsce.	3
T-P-3	Zapis mentalny - wykres wrażeń - drogi dojścia z uczelni do domu z zaznaczeniem punktów naj+ i naj -.	3
T-P-4	transpozycja kompozycji muzycznej na architektoniczną poprzez działania interdyscyplinarne	3
T-P-5	Moja droga do domu - wizualizacje, dyskusja, wnioski, podsumowanie.	3
T-P-6	Opracowanie schematu percepcji wybranego obiektu z uwzglądnieniem czterech stref percepcyjnych.	3
T-P-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych, podsumowanie transpozycji ulubionej muzyki na kompozycję architektoniczną.	3
T-P-8	Moje inspiracje - ulubiony obiekt architektoniczny, dyskusja nad przyszłością architektury.	3
T-P-9	Psychologia kolorów, wpływ koloru na psychikę człowieka, kolor w architekturze.	3
		27

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Wprowadzenie. Krótki zarys problematyki przedmiotu w świetle psychologii architektury i jej znaczenia dla warsztatu projektowego współczesnego architekta	1
T-W-2	Psychologia percepcji i definicja piękna	1
T-W-3	Kompozycja architektoniczna, demonstracja formy najprostszej.	1
T-W-4	Budowa kompozycji architektonicznej: cztery główne konwencje, znaczenie rytmu.	1
T-W-5	Dwufazowość percepcji: wrażenie i racjonalizowanie. Trójstopniowy proces percepcyjny: analiza, organizacja, synteza. Figury niemożliwe.	1
T-W-6	Percepcja wizualna - prawa, zasady, granice. Znaczenie stref percepcyjnych w psychologicznym strukturalizowaniu przestrzeni.	1
T-W-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych w tym malarstwa, rzeźby i muzyki.	1
T-W-8	Złudzenia optyczne, a percepcja kompozycji	1
T-W-9	Psychologia kolorów, gra światła.	1
		9

Formy aktywności - projekty

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-P-1	Wykonanie ćwiczenia na zajęciach	2
A-P-2	prezentacja i omówienie ćwiczenia na zajęciach	10
A-P-3	obserwacje w terenie, prezentacje wybranych przez studentów obiektów, omówienie ich percepcji i dyskusja	10
A-P-4	wybranie utworu muzycznego, aktywne słuchanie i wykonanie impresji graficznych i w kolorze, wykresu wrazeń, wykresu graficznego, transpozycji przestrzennej do tej muzyki	10
A-P-5	wykonanie ćwiczenia i zespołowa prezentacja wraz z dyskusją	10
A-P-6	opracowanie i i prezentacja na zajeciach wybranego zagadnienia dotyczacego psychologii architektury na zajeciach, dyskusja	18
		60

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	aktywna obecność na wykładach	9
A-W-2	Przyswojenie materiału podanego na wykładach.	21
		30

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	AU_2A_BN2-IX/1_W01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie:rozpoznawać i formułowac podstawowe aspekty odbioru kompozycji i oddziaływania przestrzeni architektonicznej w zakresie ogólnych praw psychologii percepcji z uwzględnieniem oddziaływania emocjonalnego kształtów, faktur i kolorów i ich i odpowiednim dobieraniem.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	AU_2A_W05	zna zasady i elementy kompozycji architektonicznej, urbanistycznej
	AU_2A_W06	w kompozycji rozumie powiązania przestrzenne i zagadnienia proporcji oraz skali (także: skali człowieka)
	AU_2A_W15	zna obszary oddziaływania projektowania i planowa-nia na społeczeństwo i jakość życia jednostek (per-cepcja, ergonomia, potrzeby niepełnosprawnych)
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z zasadami tworzenia kompozycji w sztuce
Treści programowe	T-W-1	Wprowadzenie. Krótki zarys problematyki przedmiotu w świetle psychologii architektury i jej znaczenia dla warsztatu projektowego współczesnego architekta
	T-W-8	Złudzenia optyczne, a percepcja kompozycji
	T-W-6	Percepcja wizualna - prawa, zasady, granice. Znaczenie stref percepcyjnych w psychologicznym strukturalizowaniu przestrzeni.
	T-P-5	Moja droga do domu - wizualizacje, dyskusja, wnioski, podsumowanie.
	T-W-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych w tym malarstwa, rzeźby i muzyki.
	T-P-2	Własna autorska definicja piękna. Moje magiczne miejsce.
	T-W-9	Psychologia kolorów, gra światła.
	T-P-9	Psychologia kolorów, wpływ koloru na psychikę człowieka, kolor w architekturze.
	T-P-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych, podsumowanie transpozycji ulubionej muzyki na kompozycję architektoniczną.
	T-W-5	Dwufazowość percepcji: wrażenie i racjonalizowanie. Trójstopniowy proces percepcyjny: analiza, organizacja, synteza. Figury niemożliwe.
	T-P-4	transpozycja kompozycji muzycznej na architektoniczną poprzez działania interdyscyplinarne
	T-P-3	Zapis mentalny - wykres wrażeń - drogi dojścia z uczelni do domu z zaznaczeniem punktów naj+ i naj -.
	T-P-8	Moje inspiracje - ulubiony obiekt architektoniczny, dyskusja nad przyszłością architektury.
	T-P-1	Wprowadzenie w tematykę ćwiczeń. Określenie celu zajęć.
	T-P-6	Opracowanie schematu percepcji wybranego obiektu z uwzglądnieniem czterech stref percepcyjnych.
	T-W-2	Psychologia percepcji i definicja piękna
	T-W-3	Kompozycja architektoniczna, demonstracja formy najprostszej.
	T-W-4	Budowa kompozycji architektonicznej: cztery główne konwencje, znaczenie rytmu.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: ocena okresowych osiągnięć studenta prowadzona na początku zajęć i w trakcie ich trwania.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: ocena na koniec przedmiotu, która podsumowuje osiągnięte efekty uczenia się poprzez średnią ocen z wykonanych zadan, ćwiczeń i projektów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0
	3,0	Orientuje się w podstawowych aspektach odbioru kompozycji, zna podstawowe prawa percepcji.
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	AU_2A_BN2-IX/1_U01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien posiadać umiejętności związane z prawidłowym posługiwaniem się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji, także związanymi ze stosowaniem kształtów, faktur i kolorów w architekturze oraz powinien mieć odpowiednio rozwiniętą wrażliwość estetyczną i emocjonalną w stosunku do współczesnej sztuki.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	AU_2A_U01	przez pracę realizuje indywidualną postawę twórczą, którą manifestuje swój stosunek do rzeczywistości i współczesnej sztuki
Cel przedmiotu	C-2	Przygotowanie i prowadzenie prezentacji dot. zagadnień zwiazanych z psychologią architektury
Cel przedmiotu	C-3	ukształtowanie umiejetności z zakresu stosowania odpowiednich kształtów i kolorów zgodnych z ich psycholgicznym oddziaływaniem
Treści programowe	T-W-5	Dwufazowość percepcji: wrażenie i racjonalizowanie. Trójstopniowy proces percepcyjny: analiza, organizacja, synteza. Figury niemożliwe.
	T-P-9	Psychologia kolorów, wpływ koloru na psychikę człowieka, kolor w architekturze.
	T-W-2	Psychologia percepcji i definicja piękna
	T-W-3	Kompozycja architektoniczna, demonstracja formy najprostszej.
	T-W-9	Psychologia kolorów, gra światła.
	T-P-2	Własna autorska definicja piękna. Moje magiczne miejsce.
	T-W-8	Złudzenia optyczne, a percepcja kompozycji
	T-W-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych w tym malarstwa, rzeźby i muzyki.
	T-P-1	Wprowadzenie w tematykę ćwiczeń. Określenie celu zajęć.
	T-P-3	Zapis mentalny - wykres wrażeń - drogi dojścia z uczelni do domu z zaznaczeniem punktów naj+ i naj -.
	T-P-4	transpozycja kompozycji muzycznej na architektoniczną poprzez działania interdyscyplinarne
	T-W-1	Wprowadzenie. Krótki zarys problematyki przedmiotu w świetle psychologii architektury i jej znaczenia dla warsztatu projektowego współczesnego architekta
	T-P-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych, podsumowanie transpozycji ulubionej muzyki na kompozycję architektoniczną.
	T-P-8	Moje inspiracje - ulubiony obiekt architektoniczny, dyskusja nad przyszłością architektury.
	T-P-6	Opracowanie schematu percepcji wybranego obiektu z uwzglądnieniem czterech stref percepcyjnych.
	T-W-6	Percepcja wizualna - prawa, zasady, granice. Znaczenie stref percepcyjnych w psychologicznym strukturalizowaniu przestrzeni.
	T-P-5	Moja droga do domu - wizualizacje, dyskusja, wnioski, podsumowanie.
	T-W-4	Budowa kompozycji architektonicznej: cztery główne konwencje, znaczenie rytmu.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: ocena okresowych osiągnięć studenta prowadzona na początku zajęć i w trakcie ich trwania.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: ocena na koniec przedmiotu, która podsumowuje osiągnięte efekty uczenia się poprzez średnią ocen z wykonanych zadan, ćwiczeń i projektów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0
	3,0	Prawidłowo posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	AU_2A_BN2-IX/1_K01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: aktywna postawa w stosunku do oceny oddziaływania przrestrzeni architektonicznych, chętny do współpracy, dbały o piękno, kreatywny, otwarty na różne oceny odbioru przestrzeni przez innych ludzii, postrzeganie relacji miedzy kompozycją architektoniczna a jej percepcją.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	AU_2A_K02	rozumie pozatechniczne aspekty działalności projektowej i planistycznej, świadomie kształtuje wpływ inwestycji na szeroko rozumiane środowisko i relacje społeczne
Cel przedmiotu	C-2	Przygotowanie i prowadzenie prezentacji dot. zagadnień zwiazanych z psychologią architektury
Cel przedmiotu	C-3	ukształtowanie umiejetności z zakresu stosowania odpowiednich kształtów i kolorów zgodnych z ich psycholgicznym oddziaływaniem
Treści programowe	T-P-8	Moje inspiracje - ulubiony obiekt architektoniczny, dyskusja nad przyszłością architektury.
Treści programowe	T-P-5	Moja droga do domu - wizualizacje, dyskusja, wnioski, podsumowanie.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: ocena okresowych osiągnięć studenta prowadzona na początku zajęć i w trakcie ich trwania.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: ocena na koniec przedmiotu, która podsumowuje osiągnięte efekty uczenia się poprzez średnią ocen z wykonanych zadan, ćwiczeń i projektów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0
	3,0	Student sumienny, współpracujący z zespołem.
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0