Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Informatyki - Informatyka (S1)
specjalność: systemy komputerowe i oprogramowanie

Sylabus przedmiotu Programowanie obiektowe:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Informatyka
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów nauki techniczne, studia inżynierskie
Profil ogólnoakademicki
Moduł —
Przedmiot Programowanie obiektowe
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Katedra Inżynierii Oprogramowania
Nauczyciel odpowiedzialny Michał Fedorov <Michal.Fedorov@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Michał Fedorov <Michal.Fedorov@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 4,0 ECTS (formy) 4,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny — Grupa obieralna —

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
laboratoriaL3 30 2,00,38zaliczenie
wykładyW3 15 2,00,62egzamin

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Ukończony kurs Analiza matematyczna i Algebra
W-2Ukończony kurs Podstawy informatyki
W-3Ukończony kurs Wstęp do algorytmizacji
W-4Ukonczony kurs Podstawy programowania
W-5Ukończony kurs ze struktur danych i złożoności obliczeniowej

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Zapoznanie studentów z zasadami programowania obiektowego.
C-2Ukształtowanie umiejętności z zakresu technik programowania obiektowego
C-3Ukształtowanie umiejętności praktycznych z zakresu procesu wytwarzania oprogramowania - dyscypliny implementacji (tworzenie, kompilacja, refaktoring, debugowanie).

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
laboratoria
T-L-1Środowisko implementacji. Tworzenie obiektów na stosie za pomocą struktur. Przekazanie obiektów przez argumenty funkcji globalnych i zwrot obiektów. Programowanie funkcji przeładowanych.2
T-L-2Tworzenie obiektów na stercie za pomocą klas. Zarządzanie obiektami na stercie. Operatory new oraz delete. Tablicy obiektów i wskaźników na obiekty.2
T-L-3Konstruowanie złożonych obiektów: agregacja i kompozycja. Programowanie konstruktorów, destruktorów, inicjalizacja i kasowanie obiektów dynamicznych.2
T-L-4Programowanie klas zagnieżdżonych, statycznych oraz lokalnych. Wykorzystanie deklaracji friend, wskaźnika this oraz uzycie wskaźników do składowych, w tym statycznych.2
T-L-5Przeciążanie operatorów oraz programowanie operatorów konwersji typów.2
T-L-6Klasy podstawowe i pochodne. Programowanie dziedziczenia. Dostęp do składowych, inicjowanie klasy dziedziczonych, dziedziczenie a konwersja typu, dziedziczenie operatorów.2
T-L-7Metody wirtualne; definicja metody wirtualnej; wirtualne destruktory; wywołanie metody wirtualnej; wirtualne klasy podstawowe; definicja wirtualnej klasy podstawowej; dostęp do składowych wirtualnej klasy podstawowej; kolejność wywoływania konstruktorów i destruktorów.2
T-L-8Definicja klasy wzorcowej; konkretyzowanie klasy wzorcowej; specjalizowanie klasy wzorcowej; pola statyczne klas wzorcowych; wyrażenia stałe jako parametry klas wzorcowych; typy zagnieżdżone w treść klasy wzorcowej; deklaracja zaprzyjaźnienia klas wzorcowych. Specjalizacja szablonów. Dziedziczenie a klasy wzorcowe - wzorcowa klasa pochodna.2
T-L-9Listy jednokierunkowe i dwukierunkowe; tworzenie węzła; pojęcie i opracowanie iteratora; definicje metod podstawowych listy. Definicja metod podstawowych stosu i kolejki. Rekursja. Drzewa binarne.2
T-L-10Definicja i uzycie przestrzeni nazw, programowanie kontejnerów sekwencyjnych biblioteki STL: string, vector, lista, kolejka dwukierunkowa.2
T-L-11Strumieni wejścia –wyjścia: pojęcie strumienia, strumienie związane z plikami, łańcuchowe strumienie, formatowanie strumienie, manipulatory.2
T-L-12Programowanie kontenerów asocjacyjnych : map, multimap, set, multiset.2
T-L-13Pojęcie predykatu. Obiekty funkcyjne. Adaptowanie obiektów funkcyjnych. Biblioteka predykatów. Algorytmy uogólnione: manipulowanie sekwencjami, sortowanie i operacji na sekwencjach posortowanych, algorytmy numeryczne.2
T-L-14Rzutowanie w czasie wykonania. Operator typeid. Zastosowanie mechanizmu RTTI.2
T-L-15Przychwytywanie wyjątku, dopasowanie wyjątków, wyjątki standardowe, specyfikacja wyjątków, bezpieczeństwo wyjątków.2
30
wykłady
T-W-1Paradygmat programowania obiektowego. Języki oraz środowiska programowania obiektowego. Inkapsulacja jako element paradygmatu.2
T-W-2Zarządzanie czasem życia i dostępem do składowych obiektów złożonych. Agregacja a kompozycja.2
T-W-3Przeładowanie operacji, funkcji oraz przeciążanie operatorów.2
T-W-4Dziedziczenie. Technika programowania.2
T-W-5Polimorfizm. Metody wirtualne i klasy polimorficzne.2
T-W-6Programowanie uogólnione. Funkcje wzorcowe i wzorce klas.2
T-W-7Programowanie generyczne za pomocą biblioteki standardowej, STL.2
T-W-8Rozpoznanie typu w czasie wykonania programu. Obsługa wyjątków.1
15

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
laboratoria
A-L-1Udział w laboratoriach30
A-L-2Przygotowanie się do zajęć laboratoryjnych15
A-L-3Wykonanie programistycznych zadań domowych10
A-L-4Udział w konsultacjach2
A-L-5zaliczenie2
59
wykłady
A-W-1Udział w wykładach15
A-W-2Samodzielne studiowanie tematyki wykładów26
A-W-3Przygotowanie się do egzaminu10
A-W-4Egzamin2
A-W-5Konsultacje6
59

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykład informacyjny połączony z metodą badania przypadków oraz komputerową demonstracją
M-2Ćwiczenia laboratoryjne

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Wejciówka. Pozwala oceniać przygotowanie studenta do ćwiczeń laboratoryjnych.
S-2Ocena formująca: Sprawdzenie programistycznych zadań domowych. Pozwala ocenić przyswojoną wiedzę z wcześniejszych tematów .
S-3Ocena formująca: Ocena zadań ćwiczeniowych wykonywanych w ramach zajęć laboratorinyjch. Pozwala ocenić stopień przygotowania studenta do samodzielnego wykonania programistycznych ćwiczeń domowych.
S-4Ocena podsumowująca: Testowy ekzamin pisemny

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
I_1A_C/04_W01
Student jest w stanie wytłumaczyć zasady paradygmatu obiektowego oraz podstawowe programistyczne mechanizmy implementacji paradygmatu obiektowego		I_1A_W06, I_1A_W05——C-1, C-2T-W-2, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-3, T-W-1, T-W-8M-1, M-2S-1, S-2, S-3, S-4

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
I_1A_C/04_U01
Student powinien umieć od podstaw implementować specyfikację rozwiązywanego problemu wykorzystując programistyczne mechanizmy implementacji paradygmatu obiektowego		I_1A_U20, I_1A_U01, I_1A_U02, I_1A_U14, I_1A_U19, I_1A_U03, I_1A_U05——C-1, C-2T-W-2, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-3, T-W-1, T-W-8, T-L-7, T-L-8, T-L-9, T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-10, T-L-11, T-L-6, T-L-12, T-L-13, T-L-14, T-L-15M-1, M-2S-1, S-2, S-3, S-4

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
I_1A_C/04_W01
Student jest w stanie wytłumaczyć zasady paradygmatu obiektowego oraz podstawowe programistyczne mechanizmy implementacji paradygmatu obiektowego		2,0nie spełnia kryteriów okreslonych dla oceny 3
3,0potrafi wymienic i zdefiniowac główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego
3,5potrafi wymienic i zdefiniowac główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego oraz zarządzania wyjątkami
4,0potrafi wymienic i zdefiniowac podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjakami oraz wybrane podstawowe mechanizmy programowania uogólnionego.
4,5potrafi wymienic i zdefiniowac podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego.
5,0potrafi wymienic i zdefiniowac podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego oraz biblioteki standardowej.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
I_1A_C/04_U01
Student powinien umieć od podstaw implementować specyfikację rozwiązywanego problemu wykorzystując programistyczne mechanizmy implementacji paradygmatu obiektowego		2,0nie spełnia kryteriów okreslonych dla oceny 3
3,0potrafi implementować główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego
3,5potrafi implementować główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego oraz zarządzania wyjątkami
4,0potrafi implementować podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjakami oraz wybrane podstawowe mechanizmy programowania uogólnionego.
4,5potrafi implementować podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego.
5,0potrafi implementować podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego oraz biblioteki standardowej.

Literatura podstawowa

  1. J. Grębosz, Symfonia C++, Oficyna Kallimach, Kraków, 2000
  2. Jesse Liberty, C++ dla każdego, Helion, Gliwice, 2002
  3. Bruce Eckel, Thinking in C++. Edycja polska, Helion, Gliwice, 2002
  4. Bruce Eckel, Chuck Allison, Thinking in C++. Edycja polska. Tom 2, Helion, Gliwice, 2004
  5. Stephen Prata, Język C++. Szkoła programowania. Wydanie V, Helion, Gliwice, 2006
  6. Nicolai M. Josuttis, C++. Biblioteka standardowa. Podręcznik programisty, Helion, Glewice, 2003
  7. J. Grębosz, Pasja C++, Oficyna Kallimach, Kraków, 2003

Literatura dodatkowa

  1. Bjarne Stroustrup, Programowanie. Teoria i praktyka z wykorzystaniem C++, Helion, Gliwice, 2010

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Środowisko implementacji. Tworzenie obiektów na stosie za pomocą struktur. Przekazanie obiektów przez argumenty funkcji globalnych i zwrot obiektów. Programowanie funkcji przeładowanych.2
T-L-2Tworzenie obiektów na stercie za pomocą klas. Zarządzanie obiektami na stercie. Operatory new oraz delete. Tablicy obiektów i wskaźników na obiekty.2
T-L-3Konstruowanie złożonych obiektów: agregacja i kompozycja. Programowanie konstruktorów, destruktorów, inicjalizacja i kasowanie obiektów dynamicznych.2
T-L-4Programowanie klas zagnieżdżonych, statycznych oraz lokalnych. Wykorzystanie deklaracji friend, wskaźnika this oraz uzycie wskaźników do składowych, w tym statycznych.2
T-L-5Przeciążanie operatorów oraz programowanie operatorów konwersji typów.2
T-L-6Klasy podstawowe i pochodne. Programowanie dziedziczenia. Dostęp do składowych, inicjowanie klasy dziedziczonych, dziedziczenie a konwersja typu, dziedziczenie operatorów.2
T-L-7Metody wirtualne; definicja metody wirtualnej; wirtualne destruktory; wywołanie metody wirtualnej; wirtualne klasy podstawowe; definicja wirtualnej klasy podstawowej; dostęp do składowych wirtualnej klasy podstawowej; kolejność wywoływania konstruktorów i destruktorów.2
T-L-8Definicja klasy wzorcowej; konkretyzowanie klasy wzorcowej; specjalizowanie klasy wzorcowej; pola statyczne klas wzorcowych; wyrażenia stałe jako parametry klas wzorcowych; typy zagnieżdżone w treść klasy wzorcowej; deklaracja zaprzyjaźnienia klas wzorcowych. Specjalizacja szablonów. Dziedziczenie a klasy wzorcowe - wzorcowa klasa pochodna.2
T-L-9Listy jednokierunkowe i dwukierunkowe; tworzenie węzła; pojęcie i opracowanie iteratora; definicje metod podstawowych listy. Definicja metod podstawowych stosu i kolejki. Rekursja. Drzewa binarne.2
T-L-10Definicja i uzycie przestrzeni nazw, programowanie kontejnerów sekwencyjnych biblioteki STL: string, vector, lista, kolejka dwukierunkowa.2
T-L-11Strumieni wejścia –wyjścia: pojęcie strumienia, strumienie związane z plikami, łańcuchowe strumienie, formatowanie strumienie, manipulatory.2
T-L-12Programowanie kontenerów asocjacyjnych : map, multimap, set, multiset.2
T-L-13Pojęcie predykatu. Obiekty funkcyjne. Adaptowanie obiektów funkcyjnych. Biblioteka predykatów. Algorytmy uogólnione: manipulowanie sekwencjami, sortowanie i operacji na sekwencjach posortowanych, algorytmy numeryczne.2
T-L-14Rzutowanie w czasie wykonania. Operator typeid. Zastosowanie mechanizmu RTTI.2
T-L-15Przychwytywanie wyjątku, dopasowanie wyjątków, wyjątki standardowe, specyfikacja wyjątków, bezpieczeństwo wyjątków.2
30

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Paradygmat programowania obiektowego. Języki oraz środowiska programowania obiektowego. Inkapsulacja jako element paradygmatu.2
T-W-2Zarządzanie czasem życia i dostępem do składowych obiektów złożonych. Agregacja a kompozycja.2
T-W-3Przeładowanie operacji, funkcji oraz przeciążanie operatorów.2
T-W-4Dziedziczenie. Technika programowania.2
T-W-5Polimorfizm. Metody wirtualne i klasy polimorficzne.2
T-W-6Programowanie uogólnione. Funkcje wzorcowe i wzorce klas.2
T-W-7Programowanie generyczne za pomocą biblioteki standardowej, STL.2
T-W-8Rozpoznanie typu w czasie wykonania programu. Obsługa wyjątków.1
15

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1Udział w laboratoriach30
A-L-2Przygotowanie się do zajęć laboratoryjnych15
A-L-3Wykonanie programistycznych zadań domowych10
A-L-4Udział w konsultacjach2
A-L-5zaliczenie2
59
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Udział w wykładach15
A-W-2Samodzielne studiowanie tematyki wykładów26
A-W-3Przygotowanie się do egzaminu10
A-W-4Egzamin2
A-W-5Konsultacje6
59
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaI_1A_C/04_W01Student jest w stanie wytłumaczyć zasady paradygmatu obiektowego oraz podstawowe programistyczne mechanizmy implementacji paradygmatu obiektowego
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówI_1A_W06zna wybrane języki i techniki programowania, podstawowe techniki projektowania i wytwarzania aplikacji oraz systemów informatycznych
I_1A_W05ma wiedzę w zakresie algorytmizacji i zasad tworzenia struktur danych
Cel przedmiotuC-1Zapoznanie studentów z zasadami programowania obiektowego.
C-2Ukształtowanie umiejętności z zakresu technik programowania obiektowego
Treści programoweT-W-2Zarządzanie czasem życia i dostępem do składowych obiektów złożonych. Agregacja a kompozycja.
T-W-4Dziedziczenie. Technika programowania.
T-W-5Polimorfizm. Metody wirtualne i klasy polimorficzne.
T-W-6Programowanie uogólnione. Funkcje wzorcowe i wzorce klas.
T-W-7Programowanie generyczne za pomocą biblioteki standardowej, STL.
T-W-3Przeładowanie operacji, funkcji oraz przeciążanie operatorów.
T-W-1Paradygmat programowania obiektowego. Języki oraz środowiska programowania obiektowego. Inkapsulacja jako element paradygmatu.
T-W-8Rozpoznanie typu w czasie wykonania programu. Obsługa wyjątków.
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny połączony z metodą badania przypadków oraz komputerową demonstracją
M-2Ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Wejciówka. Pozwala oceniać przygotowanie studenta do ćwiczeń laboratoryjnych.
S-2Ocena formująca: Sprawdzenie programistycznych zadań domowych. Pozwala ocenić przyswojoną wiedzę z wcześniejszych tematów .
S-3Ocena formująca: Ocena zadań ćwiczeniowych wykonywanych w ramach zajęć laboratorinyjch. Pozwala ocenić stopień przygotowania studenta do samodzielnego wykonania programistycznych ćwiczeń domowych.
S-4Ocena podsumowująca: Testowy ekzamin pisemny
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0nie spełnia kryteriów okreslonych dla oceny 3
3,0potrafi wymienic i zdefiniowac główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego
3,5potrafi wymienic i zdefiniowac główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego oraz zarządzania wyjątkami
4,0potrafi wymienic i zdefiniowac podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjakami oraz wybrane podstawowe mechanizmy programowania uogólnionego.
4,5potrafi wymienic i zdefiniowac podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego.
5,0potrafi wymienic i zdefiniowac podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego oraz biblioteki standardowej.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaI_1A_C/04_U01Student powinien umieć od podstaw implementować specyfikację rozwiązywanego problemu wykorzystując programistyczne mechanizmy implementacji paradygmatu obiektowego
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówI_1A_U20ma umiejętności samokształcania się
I_1A_U01potrafi w zakresie podstawowym projektować, implementować i testować oprogramowanie
I_1A_U02potrafi aktywnie uczestniczyć w pracach projektowych zespołowych i indywidualnych
I_1A_U14ma umiejętność tworzenia interfejsów użytkownika oraz wykorzystania różnych sposobów komunikacji z systemami komputerowymi
I_1A_U19ma umiejętność wyboru algorytmu i struktur danych do rozwiązania określonego zadania inżynierskiego
I_1A_U03umie oceniać przydatność i stosować różne paradygmaty programowania, języki i środowiska programistyczne do rozwiązywania problemów dziedzinowych
I_1A_U05potrafi tworzyć i posługiwać się dokumentacją techniczną
Cel przedmiotuC-1Zapoznanie studentów z zasadami programowania obiektowego.
C-2Ukształtowanie umiejętności z zakresu technik programowania obiektowego
Treści programoweT-W-2Zarządzanie czasem życia i dostępem do składowych obiektów złożonych. Agregacja a kompozycja.
T-W-4Dziedziczenie. Technika programowania.
T-W-5Polimorfizm. Metody wirtualne i klasy polimorficzne.
T-W-6Programowanie uogólnione. Funkcje wzorcowe i wzorce klas.
T-W-7Programowanie generyczne za pomocą biblioteki standardowej, STL.
T-W-3Przeładowanie operacji, funkcji oraz przeciążanie operatorów.
T-W-1Paradygmat programowania obiektowego. Języki oraz środowiska programowania obiektowego. Inkapsulacja jako element paradygmatu.
T-W-8Rozpoznanie typu w czasie wykonania programu. Obsługa wyjątków.
T-L-7Metody wirtualne; definicja metody wirtualnej; wirtualne destruktory; wywołanie metody wirtualnej; wirtualne klasy podstawowe; definicja wirtualnej klasy podstawowej; dostęp do składowych wirtualnej klasy podstawowej; kolejność wywoływania konstruktorów i destruktorów.
T-L-8Definicja klasy wzorcowej; konkretyzowanie klasy wzorcowej; specjalizowanie klasy wzorcowej; pola statyczne klas wzorcowych; wyrażenia stałe jako parametry klas wzorcowych; typy zagnieżdżone w treść klasy wzorcowej; deklaracja zaprzyjaźnienia klas wzorcowych. Specjalizacja szablonów. Dziedziczenie a klasy wzorcowe - wzorcowa klasa pochodna.
T-L-9Listy jednokierunkowe i dwukierunkowe; tworzenie węzła; pojęcie i opracowanie iteratora; definicje metod podstawowych listy. Definicja metod podstawowych stosu i kolejki. Rekursja. Drzewa binarne.
T-L-1Środowisko implementacji. Tworzenie obiektów na stosie za pomocą struktur. Przekazanie obiektów przez argumenty funkcji globalnych i zwrot obiektów. Programowanie funkcji przeładowanych.
T-L-2Tworzenie obiektów na stercie za pomocą klas. Zarządzanie obiektami na stercie. Operatory new oraz delete. Tablicy obiektów i wskaźników na obiekty.
T-L-3Konstruowanie złożonych obiektów: agregacja i kompozycja. Programowanie konstruktorów, destruktorów, inicjalizacja i kasowanie obiektów dynamicznych.
T-L-4Programowanie klas zagnieżdżonych, statycznych oraz lokalnych. Wykorzystanie deklaracji friend, wskaźnika this oraz uzycie wskaźników do składowych, w tym statycznych.
T-L-5Przeciążanie operatorów oraz programowanie operatorów konwersji typów.
T-L-10Definicja i uzycie przestrzeni nazw, programowanie kontejnerów sekwencyjnych biblioteki STL: string, vector, lista, kolejka dwukierunkowa.
T-L-11Strumieni wejścia –wyjścia: pojęcie strumienia, strumienie związane z plikami, łańcuchowe strumienie, formatowanie strumienie, manipulatory.
T-L-6Klasy podstawowe i pochodne. Programowanie dziedziczenia. Dostęp do składowych, inicjowanie klasy dziedziczonych, dziedziczenie a konwersja typu, dziedziczenie operatorów.
T-L-12Programowanie kontenerów asocjacyjnych : map, multimap, set, multiset.
T-L-13Pojęcie predykatu. Obiekty funkcyjne. Adaptowanie obiektów funkcyjnych. Biblioteka predykatów. Algorytmy uogólnione: manipulowanie sekwencjami, sortowanie i operacji na sekwencjach posortowanych, algorytmy numeryczne.
T-L-14Rzutowanie w czasie wykonania. Operator typeid. Zastosowanie mechanizmu RTTI.
T-L-15Przychwytywanie wyjątku, dopasowanie wyjątków, wyjątki standardowe, specyfikacja wyjątków, bezpieczeństwo wyjątków.
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny połączony z metodą badania przypadków oraz komputerową demonstracją
M-2Ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Wejciówka. Pozwala oceniać przygotowanie studenta do ćwiczeń laboratoryjnych.
S-2Ocena formująca: Sprawdzenie programistycznych zadań domowych. Pozwala ocenić przyswojoną wiedzę z wcześniejszych tematów .
S-3Ocena formująca: Ocena zadań ćwiczeniowych wykonywanych w ramach zajęć laboratorinyjch. Pozwala ocenić stopień przygotowania studenta do samodzielnego wykonania programistycznych ćwiczeń domowych.
S-4Ocena podsumowująca: Testowy ekzamin pisemny
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0nie spełnia kryteriów okreslonych dla oceny 3
3,0potrafi implementować główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego
3,5potrafi implementować główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego oraz zarządzania wyjątkami
4,0potrafi implementować podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjakami oraz wybrane podstawowe mechanizmy programowania uogólnionego.
4,5potrafi implementować podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego.
5,0potrafi implementować podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego oraz biblioteki standardowej.