Wydział Budownictwa i Architektury - Architektura (S1)
Sylabus przedmiotu Geometria wykreślna-2:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Architektura | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia stacjonarne | Poziom | pierwszego stopnia |
| Tytuł zawodowy absolwenta | inżynier architekt | ||
| Obszary studiów | charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK | ||
| Profil | ogólnoakademicki | ||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Geometria wykreślna-2 | ||
| Specjalność | przedmiot wspólny | ||
| Jednostka prowadząca | Katedra Projektowania Architektonicznego | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Piotr Arlet <Piotr.Arlet@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | Ryszard Hajdamowicz <rhajdamowicz@zut.edu.pl>, Alicja Świtalska <Alicja.Switalska@zut.edu.pl> | ||
| ECTS (planowane) | 3,0 | ECTS (formy) | 3,0 |
| Forma zaliczenia | egzamin | Język | polski |
| Blok obieralny | — | Grupa obieralna | — |
Formy dydaktyczne
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | Wymagana jest wiedza z zakresu pierwszego semestru. |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice. |
| C-2 | Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej. |
| C-3 | Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej. |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| laboratoria | ||
| T-L-1 | Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie. | 2 |
| T-L-2 | Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach. | 2 |
| T-L-3 | Kolokwium nr 1 - 1 godz. Rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących. | 2 |
| T-L-4 | Rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków. | 2 |
| T-L-5 | Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych. | 2 |
| T-L-6 | Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów. | 2 |
| T-L-7 | Pisemne kolokwium nr 2. | 2 |
| T-L-8 | Topografia - projektowanie robót ziemnych. | 2 |
| T-L-9 | Aksonometria w praktyce. | 2 |
| T-L-10 | Konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli. | 2 |
| T-L-11 | Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach. | 2 |
| T-L-12 | Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych. | 2 |
| T-L-13 | Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca. | 2 |
| T-L-14 | Pisemne kolokwium nr 3. | 2 |
| T-L-15 | Powierzchnie prostokreślne w rzutach. | 2 |
| 30 | ||
| wykłady | ||
| T-W-1 | Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących. | 1 |
| T-W-2 | Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków. | 1 |
| T-W-3 | Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych. | 1 |
| T-W-4 | Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów. | 1 |
| T-W-5 | Topografia - powierzchnia, przekroje, profile terenu, linie spadu, linie stokowe. | 1 |
| T-W-6 | Topografia - projektowanie robót ziemnych. | 1 |
| T-W-7 | Aksonometria - rodzaje, definicje, zastosowania. | 1 |
| T-W-8 | Planimetria - konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli. | 1 |
| T-W-9 | Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach. | 1 |
| T-W-10 | Inne powierzchnie obrotowe, punkty leżące na powierzchniach. | 1 |
| T-W-11 | Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych. | 1 |
| T-W-12 | Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca. | 1 |
| T-W-13 | Powierzchnie prostokreślne - definicje, konstrukcje, rzuty i zastosowanie. | 1 |
| T-W-14 | Przenikanie powierzchni. | 1 |
| T-W-15 | Wybrane przykłady konstrukcji cieni. | 1 |
| 15 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| laboratoria | ||
| A-L-1 | Indywidualne i wspólne przeanalizowanie problemów zawartych w zadaniach i ich rozwiązanie w zeszytach oraz, wyrywkowo na tablicy. | 13 |
| A-L-2 | Rozwiązywanie zadań domowych. | 15 |
| A-L-3 | Przygotowanie do trzech kolokwiów pisemnych. | 10 |
| A-L-4 | Udział w obowiązkowych konsulatacjach. | 7 |
| A-L-5 | Nauka własna: utrwalanie materiału, analizowanie zadań z ćwiczeń. | 15 |
| 60 | ||
| wykłady | ||
| A-W-1 | Uczestnictwo w wykładach. | 15 |
| A-W-2 | Przyswojenie bieżącej partii materiału. | 15 |
| 30 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy. |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków. |
| S-2 | Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany trzykrotnie, na początku semestru, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów. |
Zamierzone efekty uczenia się - wiedza
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/2_W01 Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru. Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków. | AU_1A_W01, AU_1A_W02 | — | — | C-1, C-2, C-3 | T-W-12, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-14, T-W-15, T-W-1, T-L-1, T-L-2 | M-1 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/2_U01 Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej. Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi. | AU_1A_U03, AU_1A_U07 | — | — | C-1, C-2, C-3 | T-W-12, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-14, T-W-15, T-W-1, T-L-1, T-L-2 | M-1 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/2_K01 Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce. | — | — | — | C-1, C-2, C-3 | T-W-12, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-14, T-W-15, T-W-1, T-L-1, T-L-2 | M-1 | S-1, S-2 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/2_W01 Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru. Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków. | 2,0 | Student popełnia błędy na etapie przerysowania danych rysunkowych z tablicy, lub w ogóle tego nie potrafi. |
| 3,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania. | |
| 3,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania. | |
| 4,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania. | |
| 4,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w kilku szczegółach popełnił błędy, które rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny. | |
| 5,0 | Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. Rysunek posiada walory estetyczne. |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/2_U01 Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej. Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi. | 2,0 | Nie umie poradzić sobie sobie z problemem. Nie umie wykorzystać posiadanej wiedzy teoretycznej w praktyce. Wykazuje znaczące braki w wiedzy. |
| 3,0 | Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak. | |
| 3,5 | Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek jest czytelny, opis jednoznaczny. | |
| 4,0 | Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania, zrobił drobne błędy graficzne, które nie maja wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis poprawny, czytelny. | |
| 4,5 | Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania. Potrafi zweryfikowac swoje błędy. Rysunek i opis poprawny, czytelny. | |
| 5,0 | Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek wykonany czytelnie i prawidłowo opisany, charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania. |
Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/2_K01 Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce. | 2,0 | Student apatyczny, pozbawiony energii, nie angażuje się, nie wykonuje poleceń. |
| 3,0 | Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań. | |
| 3,5 | Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań. | |
| 4,0 | Student odnajduje swe miejsce w grupie i wypełnia przydzielony zakres obowiązków, nie wykazuje dostatecznej inicjatywy w rozwiazywaniu problemów. | |
| 4,5 | Student posiada zdolności przywódcze. Poszukuje rozwiązań problemów. | |
| 5,0 | Student przejmuje przywództwo w grupie, dzieli pracę, pomaga słabszym. |
Literatura podstawowa
- Mieczysław Majewski, Geometria wykreślna t.1, Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 1991
- Lewandowski Zbigniew, Geometria wykreślna, PWN, Warszawa, 1975
- Tadeusz Rachwał ,Stefania Dwuraźna, Geometria Wykreślna, PWN, Łódź, 1975
- Stanisław Szerszeń, Nauka o rzutach, PWN, Warszawa, 1963
- Piotr Arlet, Materiały pomocnicze do ćwiczeń z geometrii wykreślnej, Politechnika Szczecińska WBiA, Szczecin, 2004
Literatura dodatkowa
- Otto Edward ,Otto Franciszek, Podręcznik geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa, 1975
- Otto Edward,Otto Franciszek, Zbiór zadań z geometrii wykreslnej, PWN, Warszawa, 1968