Wydział Architektury - Architektura (S1)
Sylabus przedmiotu Geometria wykreślna-1:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Architektura | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia stacjonarne | Poziom | pierwszego stopnia |
| Tytuł zawodowy absolwenta | inżynier architekt | ||
| Obszary studiów | charakterystyki PRK, dziedzina sztuki PRK, kompetencje inżynierskie PRK | ||
| Profil | ogólnoakademicki | ||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Geometria wykreślna-1 | ||
| Specjalność | przedmiot wspólny | ||
| Jednostka prowadząca | Zakład Geometrii Wykreślnej i Perspektywy | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Piotr Arlet <Piotr.Arlet@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | Ryszard Hajdamowicz <rhajdamowicz@zut.edu.pl>, Alicja Świtalska <Alicja.Switalska@zut.edu.pl> | ||
| ECTS (planowane) | 3,0 | ECTS (formy) | 3,0 |
| Forma zaliczenia | zaliczenie | Język | polski |
| Blok obieralny | — | Grupa obieralna | — |
Formy dydaktyczne
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | Wymagana jest wiedza z zakresu szkoły średniej: podstawowe pojęcia z geometrii euklidesowej, z planimetrii i ze stereometrii. |
| W-2 | Umiejętność posługiwania się przyborami geometrycznymi. |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice. |
| C-2 | Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej. |
| C-3 | Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej. |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| laboratoria | ||
| T-L-1 | Zasady pracy na ćwiczeniach, wymagania, literatura; obraz podstawowych elementów w różnych położeniach. | 2 |
| T-L-2 | Rzuty prostej w różnych położeniach, ślady prostej, śladowe i bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny. | 2 |
| T-L-3 | Szczególne ustawienia płaszczyzny, wzgl. rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn. | 2 |
| T-L-4 | Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach śladowych. | 2 |
| T-L-5 | Wyznaczanie punktów przebicia; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych. | 2 |
| T-L-6 | Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn. | 2 |
| T-L-7 | Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn. | 2 |
| T-L-8 | Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami. | 2 |
| T-L-9 | Pisemne kolokwium nr 1. | 2 |
| T-L-10 | Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna. | 2 |
| T-L-11 | Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych. | 2 |
| T-L-12 | Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni. | 2 |
| T-L-13 | Przekroje wielościanów metodami: płaszczyzn szególnych (bezpośrednią) i transformacji. | 2 |
| T-L-14 | Pisemne kolokwium nr 2. | 2 |
| T-L-15 | Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi. | 2 |
| 30 | ||
| wykłady | ||
| T-W-1 | Wiadomości wstępne. Podstawowe elementy geometryczne i ich oznaczenia. Ogólne przedstawienie metod rzutowania. Punkty w rzutach Monge'a. | 1 |
| T-W-2 | Rzuty prostej w różnych położeniach, ślady prostej; śladowe i bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny. | 1 |
| T-W-3 | Szczególne ustawienia płaszczyzny, względem rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn. | 1 |
| T-W-4 | Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach śladowych. | 1 |
| T-W-5 | Wyznaczanie punktów przebicia ; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych. | 1 |
| T-W-6 | Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn. | 1 |
| T-W-7 | Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn. | 1 |
| T-W-8 | Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami. | 1 |
| T-W-9 | Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna. | 1 |
| T-W-10 | Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych. | 1 |
| T-W-11 | Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni. | 1 |
| T-W-12 | Przekroje wielościanów metodami: płaszczyzn szególnych (bezpośrednią) i transformacji. | 1 |
| T-W-13 | Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi. | 1 |
| T-W-14 | Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie. | 1 |
| T-W-15 | Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach. | 1 |
| 15 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| laboratoria | ||
| A-L-1 | Indywidualne i wspólne przeanalizowanie problemów zawartych w zadaniach i ich rozwiązanie w zeszytach oraz, wyrywkowo na tablicy. | 30 |
| A-L-2 | Rozwiązywanie zadań domowych. | 10 |
| A-L-3 | Przygotowanie do dwóch kolokwiów pisemnych. | 10 |
| A-L-4 | Nauka własna: utrwalanie materiału, analizowanie zadań z ćwiczeń. | 10 |
| 60 | ||
| wykłady | ||
| A-W-1 | Uczestnictwo w wykładach. | 15 |
| A-W-2 | Przyswojenie bieżącej partii materiału. | 15 |
| 30 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każdego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżącej tematyki wykładów, do wykonania na zajęciach i w domu. Studenci podczas ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy. |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków. |
| S-2 | Ocena podsumowująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany trzykrotnie, po trzech ćwiczeniach, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów. |
Zamierzone efekty uczenia się - wiedza
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/1_W01 Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru. Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków. | AU_1A_W08, AU_1A_W10 | — | — | C-2, C-1, C-3 | T-W-5, T-W-9, T-W-3, T-W-4, T-W-6, T-W-8, T-W-15, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-12, T-W-2, T-W-1, T-W-7, T-W-14 | M-1 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/1_U01 Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej. Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi. | AU_1A_U12 | — | — | C-2, C-1, C-3 | T-W-5, T-W-9, T-W-3, T-W-4, T-W-6, T-W-8, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-12, T-W-2, T-W-1, T-W-7, T-W-14 | M-1 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/1_K01 Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce. | AU_1A_K03 | — | — | C-2, C-1, C-3 | T-W-5, T-W-9, T-W-3, T-W-4, T-W-6, T-W-8, T-W-15, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-12, T-W-2, T-W-1, T-W-7, T-W-14 | M-1 | S-1, S-2 |
| AU_1A_S1/B.3/01_K01 Student sprawnie posługuje się terminologią z zakresu trójwymiarowej geometrii przestrzennej, jasno i poprawnie opisuje kształt przestrzenny obiektów architektonicznych i innych. | AU_1A_K03 | — | — | C-2, C-1, C-3 | T-W-5, T-W-9, T-W-3, T-W-4, T-W-6, T-W-8, T-W-15, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-12, T-W-2, T-W-1, T-W-7, T-W-14, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-7, T-L-6, T-L-1, T-L-8, T-L-12, T-L-13, T-L-15, T-L-10, T-L-11, T-L-9, T-L-14 | M-1 | S-1, S-2 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/1_W01 Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru. Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków. | 2,0 | Nie potrafi poprawnie przerysować danych rysunkowych z tablicy, nie rozumie zadawanych pytań. |
| 3,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobiera metodę.Rysunek słabo czytelny. | |
| 3,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania. | |
| 4,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania. | |
| 4,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz popełnił nieliczne błędy, które rzutują na porawnośc rozwiązania. | |
| 5,0 | Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/1_U01 Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej. Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi. | 2,0 | Nie umie poradzić sobie sobie z problemem. Nie umie wykorzystać posiadanej wiedzy teoretycznej w praktyce. Wykazuje znaczące braki w wiedzy. |
| 3,0 | Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak. | |
| 3,5 | Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek jest czytelny, opis jednoznaczny. | |
| 4,0 | Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania, zrobił drobne błędy graficzne, które nie maja wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis poprawny, czytelny. | |
| 4,5 | Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek i opis poprawny, czytelny. | |
| 5,0 | Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek wykonany czytelnie i prawidłowo opisany, charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania. |
Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| AU_1A_BS1-II/1_K01 Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce. | 2,0 | Student apatyczny, pozbawiony energii, nie angażuje się, nie wykonuje poleceń. |
| 3,0 | Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań. | |
| 3,5 | Student odnajduje swe miejsce w grupie, ale jest dla niej obciążeniem. Inni wykonują cześć jego obowiązków. | |
| 4,0 | Student odnajduje swe miejsce w grupie i wypełnia przydzielony zakres obowiązków, nie wykazuje dostatecznej inicjatywy w rozwiazywaniu problemów. | |
| 4,5 | Student posiada zdolności przywódcze. Poszukuje rozwiązań problemów. | |
| 5,0 | Student przejmuje przywództwo w grupie, dzieli pracę, pomaga słabszym. | |
| AU_1A_S1/B.3/01_K01 Student sprawnie posługuje się terminologią z zakresu trójwymiarowej geometrii przestrzennej, jasno i poprawnie opisuje kształt przestrzenny obiektów architektonicznych i innych. | 2,0 | Student apatyczny, pozbawiony energii, nie angażuje się, nie wykonuje poleceń. |
| 3,0 | Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań. | |
| 3,5 | Student odnajduje swe miejsce w grupie, ale jest dla niej obciążeniem. Inni wykonują cześć jego obowiązków. | |
| 4,0 | Student odnajduje swe miejsce w grupie i wypełnia przydzielony zakres obowiązków, nie wykazuje dostatecznej inicjatywy w rozwiazywaniu problemów. | |
| 4,5 | Student posiada zdolności przywódcze. Poszukuje rozwiązań problemów. | |
| 5,0 | Student przejmuje przywództwo w grupie, dzieli pracę, pomaga słabszym. |
Literatura podstawowa
- Majewski Mieczysław, Geometria wykreślna, Wyd. Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 1991, lub inne z licznych wydań
- Zbigniew Lewandowski, Geometria Wykreślna, PWN, Warszawa, 1975
- Tadeusz Rachwał i Stefania Dwuraźna, Geometria Wykreślna, PWN, Łódź, 1964
- Stanisław Szerszeń, Nauka o rzutach, PWN, Warszawa, 1963
- Piotr Arlet, Materiały pomocnicze do ćwiczeń z geometrii wykreślnej, Politechnika Szczecińska WBiA, Szczecin, 2004
Literatura dodatkowa
- Franciszek i Edward Otto, Zbiór zadań z geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa, 1963
- Otto Edward, Otto Franciszek, Podręcznik geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa, 1975