| Pole | KOD | Znaczenie kodu |
|---|
| Zamierzone efekty uczenia się | AU_2A_AN2-VI/4-b_W01 | Zarówno geneza teatru, jak i jego historia dowodzi, że ten rodzaj sztuki jest w szczególnym stopniu związany z człowiekiem. Teatr zaspokaja, ale i równocześnie budzi w ludziach wiele potrzeb kulturowych, poznawczych, psychicznych, społecznych, estetycznych. Człowiek nie tylko obserwuje, ale też reaguje na świat będący mu domem, bezdrożem, rodzą się, więc się w nim emocje; strach lub zachwyt. I tym emocjom daje wyraz teatr. Jest takim światem i życiem w pigułce. |
|---|
| Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | AU_2A_W18 | C.W1. absolwent zna i rozumie style w sztuce i związane z nimi tradycje twórcze oraz proces realizacji prac artystycznych związanych z architekturą oraz środki warsztatowe pokrewnych dyscyplin artystycznych;j |
|---|
| Cel przedmiotu | C-5 | Ukształtowanie nawyku stałego, nie okazjonalnego uczestnictwa w kulturze. |
|---|
| C-4 | Rozwijanie i kształtowanie poprzez teatr - osobowości studenta. |
| C-2 | Rozbudzenie wrażliwości na piękno zawarte w sztuce teatralnej. |
| C-3 | Przekazanie treści z zakresu elementów wiedzy o teatrze:
- historii teatru rodzimej i obcej,
- twórców teatralnych,
- wydarzeń teatralnych, np. wybitnych sztuk, aktorów, reżyserów,
- wiadomości z literatury i form teatralnych. |
| C-1 | Przekazanie treści humanistycznych, uzupełniających wykształcenie techniczne studenta. |
| Treści programowe | T-W-5 | Aktor - zmiany na przestrzeni wieków. |
|---|
| T-W-6 | Teatr Telewizji. |
| T-W-4 | Dramaturgia XX wieku. |
| T-W-2 | Początek i rozwój dramatu (dramaty – antyczny, średniowieczny, renesansowy, baroku i klasycyzmu, romantyzmu i naturalizmu). |
| T-W-7 | Teatry w Szczecinie – miejsca, zespoły, profile artystyczne. |
| T-W-3 | Wielka Reforma Teatralna – metryka teatru współczesnego. |
| T-W-1 | Początek i rozwój sceny ( scena antyczna, średniowieczna, renesansowa, wieku XVII i XVIII) |
| Metody nauczania | M-1 | 1. Metody podające:
- wykład informacyjny,
- pogadanka,
- opowiadanie,
- opis,
- anegdota,
- objaśnienie lub wyjaśnienie.
2. Metody problemowe:
- wykład konwersatoryjny.
3. Metody eksponujące:
- nagranie CD, film-DVD
- ekspozycja,
- pokaz multimedialny połączony z przeżyciem.
4. Metody programowe:
- z użyciem komputera, odtwarzacza CD/DVD,
- z użyciem potrzebnych materiałów dydaktycznych.
5. Metody praktyczne:
- pokaz,
- sztuka teatralna,
- ćwiczenia przedmiotowe. |
|---|
| Sposób oceny | S-1 | Ocena formująca: Ocena formująca prowadzona na początku zajęć służy do identyfikacji braków wiedzy, daje informacje podstawowe dla przygotowania treści programowych do nauczania przedmiotu. Pomaga wykładowcy ukierunkować przekazywane treści do poziomu studentów tak, aby uzyskać założone efekty i cele dydaktyczne. Ocena podsumowująca wystawiana pod koniec przedmiotu, która podsumowuje osiągnięte efekty przyswojonej wiedzy. |
|---|
| Kryteria oceny | Ocena | Kryterium oceny |
|---|
| 2,0 | |
| 3,0 | Zna w podstawowym zakresie zagadnienia związane ze sztuką teatralną, scenografią i procesem ich realiazcji |
| 3,5 | |
| 4,0 | |
| 4,5 | |
| 5,0 | |