ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2018/2019 / Wydział Nauk o Żywności i Rybactwa / Mikrobiologia stosowana (S2) / Sylabus przedmiotu - Immunostymulacja i immunoprofilaktyka w hodowli zwierząt

Wydział Nauk o Żywności i Rybactwa - Mikrobiologia stosowana (S2)

Sylabus przedmiotu Immunostymulacja i immunoprofilaktyka w hodowli zwierząt:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Mikrobiologia stosowana
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	magister inżynier
Obszary studiów	nauki rolnicze, leśne i weterynaryjne, studia inżynierskie
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Immunostymulacja i immunoprofilaktyka w hodowli zwierząt
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Katedra Immunologii, Mikrobiologii i Chemii Fizjologicznej
Nauczyciel odpowiedzialny	Karol Fijałkowski <karol.fijalkowski@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Jolanta Karakulska <Jolanta.Karakulska@zut.edu.pl>, Paweł Nawrotek <Pawel.Nawrotek@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	3,0	ECTS (formy)	3,0
Forma zaliczenia	egzamin	Język	polski
Blok obieralny	7	Grupa obieralna	2

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
laboratoria	L	3	15	1,0	0,50	zaliczenie
wykłady	W	3	30	2,0	0,50	egzamin

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Student powinien posiadać podstwową wiedzę z zakresu mikrobiologii oraz immunologii

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Zaprezentowanie najnowszej wiedzy związanej z metodami wytwarzania i produkcji surowic odpornościowych i szczepionek.
C-2	Zaznajomienie studenta z rodzajami, typami i pochodzeniem szczepionek.
C-3	Przedstawienie metod uodporniania i następujących w ich wyniku reakcji immunologicznych.
C-4	Zapoznanie studenta z podstawową wiedzą z zakresu wakcynologii weterynaryjnej
C-5	Zapoznanie studenta z najczęściej stosowanymi surowicami antytoksycznymi

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
laboratoria
T-L-1	Przygotowanie materiału w celu wykonania autoszczepionek.	2
T-L-2	Przeprowadzenie procedury przygotowania autoszczepionek.	7
T-L-3	Próba jałowości przygotowanych autoszczepionek.	3
T-L-4	Próba toksyczności przygotowanych autoszczepionek.	3
		15
wykłady
T-W-1	Podstawy immunologiczne związane z produkcją biopreparatów. Produkcja surowic przeciwko tężcowych i przeciwko jadom.	2
T-W-2	Surowice odpornościowe hetero- i homologiczne; zastosowanie u człowieka i zwierząt.	2
T-W-3	Białka surowicy ze szczególnym uwzględnieniem immunoglobulin. Porównanie składu białek siary, mleka i surowicy różnych gatunków zwierząt i człowieka.	2
T-W-4	Wpływ szczepień na występowanie zakażeń wirusowych i bakteryjnych. Skuteczność działania szczepionek.	2
T-W-5	Szczepionki antyidiotypowe, podjednostkowe, komórkowe, wieloważne. Metody atenuacji drobnoustrojów chorobotwórczych.	2
T-W-6	Rola adiuwantów i nośników syntetycznych w szczepieniach.	2
T-W-7	Przeciwciała monoklonalne – zawiedzione nadzieje, czy nowa broń w terapii chorób zwierząt i człowieka?	2
T-W-8	Bioterapia cytokinami.	2
T-W-9	Szczepionki przeciw Staphylococcus aureus. Unikanie odpowiedzi immunologicznej przez S. aureus.	2
T-W-10	Szczepionki stosowane w zakażeniach wewnątrzkomórkowymi fakultatywnymi patogenami bakteryjnymi. Produkcja szczepionek stosowanych w zapobieganiu infekcji wywoływanych przez riketsje. Synteza szczepionek stosowanych w zakażeniach pasożytniczych u zwierząt i człowieka.	2
T-W-11	Produkcja i wykorzystanie naturalnych i syntetycznych immunomodulatorów	2
T-W-12	Zasady produkcji szczepionek genetycznych. Szczepionki zawierające wyłącznie DNA – wakcynacja „nagim” DNA; zalety i niebezpieczeństwa.	2
T-W-13	Szczepienia w okresie ciąży; wykorzystanie immunizacji ciężarnych samic w uodparnianiu noworodków (rola siary). Bank siary. Gromadzenie, pozyskiwanie i wykorzystanie siary w hodowli zwierząt.	2
T-W-14	Szczepionki i autoszczepionki stosowane w profilaktyce i terapii.	2
T-W-15	Szczepionki przeciwnowotworowe. Immunoterapia nowotworów.	1
T-W-16	Pisemne zaliczenie wykładów.	1
		30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
laboratoria
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach.	15
A-L-2	Samodzielne studiowanie literatury przedmiotu.	10
A-L-3	Udział w konsultacjach.	5
		30
wykłady
A-W-1	Obecność na wykładach	30
A-W-2	Studiowanie literatury przedmiotu.	15
A-W-3	Przygotowanie się do zaliczenia przedmiotu.	15
		60

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Wykłady informacyjne wspomagane prezentacjami multimedialnymi
M-2	Dyskusja dydaktyczna

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena formująca: Bieżąca kontrola przygotowania się i poprawności pracy na zajęciach audytoryjnych.
S-2	Ocena formująca: Ocena wykonania zadań projektowych na zadany temat.
S-3	Ocena podsumowująca: Zaliczenie w formie pisemnej części wykładowej i ćwiczeniowej.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MS_2A_PO5-1_W01 student rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego.	MS_2A_W02	—	—	C-2, C-5, C-4, C-1, C-3	T-L-2, T-L-4, T-L-3, T-L-1, T-W-10, T-W-1, T-W-11, T-W-7, T-W-14, T-W-5, T-W-9, T-W-4, T-W-3, T-W-8, T-W-6, T-W-2, T-W-12, T-W-15, T-W-13	M-1, M-2	S-1, S-3, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MS_2A_PO5-1_U01 Student potrafi klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu	MS_2A_U03, MS_2A_U07	—	—	C-2, C-5, C-4, C-1, C-3	T-L-2, T-L-4, T-L-3, T-L-1, T-W-10, T-W-1, T-W-11, T-W-7, T-W-14, T-W-5, T-W-9, T-W-4, T-W-3, T-W-8, T-W-6, T-W-2, T-W-12, T-W-15, T-W-13	M-1, M-2	S-1, S-3, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MS_2A_PO5-1_K01 Student jest zdolny do klasyfikowania poszczególnych rodzajów i typów szczepionek biorąc pod uwagę ich skład, formę, metodę wytwarzania i sposób działania.	MS_2A_K01	—	—	C-2, C-5, C-4, C-1, C-3	T-L-2, T-L-4, T-L-3, T-L-1, T-W-10, T-W-1, T-W-11, T-W-7, T-W-14, T-W-5, T-W-9, T-W-4, T-W-3, T-W-8, T-W-6, T-W-2, T-W-12, T-W-15, T-W-13	M-1, M-2	S-1

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
MS_2A_PO5-1_W01 student rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego.	2,0	Student nie rozpoznaje poszczególnych rodzajów i typów szczepionek, nie zna kierunków rozwoju wakcynologii, nie tłumaczy zasad uodparniania immunologicznego.
	3,0	Student rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego w stopniu minimalnym; w zakresie wyrażania wiedzy popełnia wiele błędów.
	3,5	Student rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego w stopniu zadowalającym, w zakresie opanowania wiedzy przyswoił zasadnicze treści programowe.
	4,0	Student szczegółowo rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego; w zakresie stosunku do wiedzy wykazuje duże zainteresowanie.
	4,5	Student wyczerpująco rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego; w zakresie stosunku do wiedzy wykazuje duże zainteresowanie.
	5,0	Student dogłębnie analizuje poszczególne rodzaje i typy szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego; w zakresie rozumienia wiedzy opanował wszystkie treści programowe.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
MS_2A_PO5-1_U01 Student potrafi klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu	2,0	Student nie potrafi klasyfikować szczepionek i analizować reakcji układu immunologicznego po uodpornieniu
	3,0	Student potrafi w dostateczny sposób klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu
	3,5	Student potrafi na średnim poziomie klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu
	4,0	Student potrafi na dobrym poziomie klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu
	4,5	Student potrafi dobrze klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu
	5,0	Student potrafi bardzo dobrze klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
MS_2A_PO5-1_K01 Student jest zdolny do klasyfikowania poszczególnych rodzajów i typów szczepionek biorąc pod uwagę ich skład, formę, metodę wytwarzania i sposób działania.	2,0	Student nie jest zdolny do klasyfikowania poszczególnych rodzajów i typów szczepionek biorąc pod uwagę ich skład, formę, metodę wytwarzania i sposób działania.
	3,0	Student w minimalnym stopniu jest zdolny do klasyfikowania poszczególnych rodzajów i typów szczepionek biorąc pod uwagę ich skład, formę, metodę wytwarzania i sposób działania.
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0	Student jest zdolny do klasyfikowania poszczególnych rodzajów i typów szczepionek biorąc pod uwagę ich skład, formę, metodę wytwarzania i sposób działania.

Literatura podstawowa

Magdzik W., Naruszewicz-Lesiuk D., Zieliński A., Wakcynologia, Wydawnictwo α-medica Press, Bielsko-Biała, 2007
Mrożek-Budzyn D., Wakcynologia praktyczna, Alfa Medica Press, Bielsko-Biała, 2009
Roitt I., Brostoff J., Male D., Immunologia, Wydawnictwo Medyczne Słotwinski Verlag, Brema, 1998
Gołąb J., Jakóbisiak M., Lasek W, Immunologia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2002

Literatura dodatkowa

Kayser F.H., Bienz K.A., Eckert J., Zinkernagel R.M., Mikrobiologia lekarska, Wydaw. Lekarskie PZWL, Warszawa, 2007

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Przygotowanie materiału w celu wykonania autoszczepionek.	2
T-L-2	Przeprowadzenie procedury przygotowania autoszczepionek.	7
T-L-3	Próba jałowości przygotowanych autoszczepionek.	3
T-L-4	Próba toksyczności przygotowanych autoszczepionek.	3
		15

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Podstawy immunologiczne związane z produkcją biopreparatów. Produkcja surowic przeciwko tężcowych i przeciwko jadom.	2
T-W-2	Surowice odpornościowe hetero- i homologiczne; zastosowanie u człowieka i zwierząt.	2
T-W-3	Białka surowicy ze szczególnym uwzględnieniem immunoglobulin. Porównanie składu białek siary, mleka i surowicy różnych gatunków zwierząt i człowieka.	2
T-W-4	Wpływ szczepień na występowanie zakażeń wirusowych i bakteryjnych. Skuteczność działania szczepionek.	2
T-W-5	Szczepionki antyidiotypowe, podjednostkowe, komórkowe, wieloważne. Metody atenuacji drobnoustrojów chorobotwórczych.	2
T-W-6	Rola adiuwantów i nośników syntetycznych w szczepieniach.	2
T-W-7	Przeciwciała monoklonalne – zawiedzione nadzieje, czy nowa broń w terapii chorób zwierząt i człowieka?	2
T-W-8	Bioterapia cytokinami.	2
T-W-9	Szczepionki przeciw Staphylococcus aureus. Unikanie odpowiedzi immunologicznej przez S. aureus.	2
T-W-10	Szczepionki stosowane w zakażeniach wewnątrzkomórkowymi fakultatywnymi patogenami bakteryjnymi. Produkcja szczepionek stosowanych w zapobieganiu infekcji wywoływanych przez riketsje. Synteza szczepionek stosowanych w zakażeniach pasożytniczych u zwierząt i człowieka.	2
T-W-11	Produkcja i wykorzystanie naturalnych i syntetycznych immunomodulatorów	2
T-W-12	Zasady produkcji szczepionek genetycznych. Szczepionki zawierające wyłącznie DNA – wakcynacja „nagim” DNA; zalety i niebezpieczeństwa.	2
T-W-13	Szczepienia w okresie ciąży; wykorzystanie immunizacji ciężarnych samic w uodparnianiu noworodków (rola siary). Bank siary. Gromadzenie, pozyskiwanie i wykorzystanie siary w hodowli zwierząt.	2
T-W-14	Szczepionki i autoszczepionki stosowane w profilaktyce i terapii.	2
T-W-15	Szczepionki przeciwnowotworowe. Immunoterapia nowotworów.	1
T-W-16	Pisemne zaliczenie wykładów.	1
		30

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach.	15
A-L-2	Samodzielne studiowanie literatury przedmiotu.	10
A-L-3	Udział w konsultacjach.	5
		30

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Obecność na wykładach	30
A-W-2	Studiowanie literatury przedmiotu.	15
A-W-3	Przygotowanie się do zaliczenia przedmiotu.	15
		60

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	MS_2A_PO5-1_W01	student rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MS_2A_W02	Ma wiedzę w zakresie uwarunkowań pomiędzy fizjologią organizmów żywych a genotypem oraz zkresu znaczenia immunologii i immunoprofilaktyki w hodowli zwierząt.
Cel przedmiotu	C-2	Zaznajomienie studenta z rodzajami, typami i pochodzeniem szczepionek.
	C-5	Zapoznanie studenta z najczęściej stosowanymi surowicami antytoksycznymi
	C-4	Zapoznanie studenta z podstawową wiedzą z zakresu wakcynologii weterynaryjnej
	C-1	Zaprezentowanie najnowszej wiedzy związanej z metodami wytwarzania i produkcji surowic odpornościowych i szczepionek.
	C-3	Przedstawienie metod uodporniania i następujących w ich wyniku reakcji immunologicznych.
Treści programowe	T-L-2	Przeprowadzenie procedury przygotowania autoszczepionek.
	T-L-4	Próba toksyczności przygotowanych autoszczepionek.
	T-L-3	Próba jałowości przygotowanych autoszczepionek.
	T-L-1	Przygotowanie materiału w celu wykonania autoszczepionek.
	T-W-10	Szczepionki stosowane w zakażeniach wewnątrzkomórkowymi fakultatywnymi patogenami bakteryjnymi. Produkcja szczepionek stosowanych w zapobieganiu infekcji wywoływanych przez riketsje. Synteza szczepionek stosowanych w zakażeniach pasożytniczych u zwierząt i człowieka.
	T-W-1	Podstawy immunologiczne związane z produkcją biopreparatów. Produkcja surowic przeciwko tężcowych i przeciwko jadom.
	T-W-11	Produkcja i wykorzystanie naturalnych i syntetycznych immunomodulatorów
	T-W-7	Przeciwciała monoklonalne – zawiedzione nadzieje, czy nowa broń w terapii chorób zwierząt i człowieka?
	T-W-14	Szczepionki i autoszczepionki stosowane w profilaktyce i terapii.
	T-W-5	Szczepionki antyidiotypowe, podjednostkowe, komórkowe, wieloważne. Metody atenuacji drobnoustrojów chorobotwórczych.
	T-W-9	Szczepionki przeciw Staphylococcus aureus. Unikanie odpowiedzi immunologicznej przez S. aureus.
	T-W-4	Wpływ szczepień na występowanie zakażeń wirusowych i bakteryjnych. Skuteczność działania szczepionek.
	T-W-3	Białka surowicy ze szczególnym uwzględnieniem immunoglobulin. Porównanie składu białek siary, mleka i surowicy różnych gatunków zwierząt i człowieka.
	T-W-8	Bioterapia cytokinami.
	T-W-6	Rola adiuwantów i nośników syntetycznych w szczepieniach.
	T-W-2	Surowice odpornościowe hetero- i homologiczne; zastosowanie u człowieka i zwierząt.
	T-W-12	Zasady produkcji szczepionek genetycznych. Szczepionki zawierające wyłącznie DNA – wakcynacja „nagim” DNA; zalety i niebezpieczeństwa.
	T-W-15	Szczepionki przeciwnowotworowe. Immunoterapia nowotworów.
	T-W-13	Szczepienia w okresie ciąży; wykorzystanie immunizacji ciężarnych samic w uodparnianiu noworodków (rola siary). Bank siary. Gromadzenie, pozyskiwanie i wykorzystanie siary w hodowli zwierząt.
Metody nauczania	M-1	Wykłady informacyjne wspomagane prezentacjami multimedialnymi
Metody nauczania	M-2	Dyskusja dydaktyczna
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Bieżąca kontrola przygotowania się i poprawności pracy na zajęciach audytoryjnych.
	S-3	Ocena podsumowująca: Zaliczenie w formie pisemnej części wykładowej i ćwiczeniowej.
	S-2	Ocena formująca: Ocena wykonania zadań projektowych na zadany temat.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie rozpoznaje poszczególnych rodzajów i typów szczepionek, nie zna kierunków rozwoju wakcynologii, nie tłumaczy zasad uodparniania immunologicznego.
	3,0	Student rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego w stopniu minimalnym; w zakresie wyrażania wiedzy popełnia wiele błędów.
	3,5	Student rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego w stopniu zadowalającym, w zakresie opanowania wiedzy przyswoił zasadnicze treści programowe.
	4,0	Student szczegółowo rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego; w zakresie stosunku do wiedzy wykazuje duże zainteresowanie.
	4,5	Student wyczerpująco rozpoznaje poszczególne rodzaje i typów szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego; w zakresie stosunku do wiedzy wykazuje duże zainteresowanie.
	5,0	Student dogłębnie analizuje poszczególne rodzaje i typy szczepionek, zna kierunki rozwoju wakcynologii, oraz tłumaczy zasady uodparniania immunologicznego; w zakresie rozumienia wiedzy opanował wszystkie treści programowe.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	MS_2A_PO5-1_U01	Student potrafi klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MS_2A_U03	Potrafi dobrać właściwe procedury i metody analityczne. Potrafi wykorzystać w praktyce podstawowe i specjalistyczne techniki i narzędzia badawcze właściwe dla mikrobiologii stosowanej i nauk pokrewnych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MS_2A_U07	Potrafi wykorzystać wiedzę dotyczącą zależności stanu immunologicznego zwierząt i ludzi w powiązaniu z ich dobrostanem.
Cel przedmiotu	C-2	Zaznajomienie studenta z rodzajami, typami i pochodzeniem szczepionek.
	C-5	Zapoznanie studenta z najczęściej stosowanymi surowicami antytoksycznymi
	C-4	Zapoznanie studenta z podstawową wiedzą z zakresu wakcynologii weterynaryjnej
	C-1	Zaprezentowanie najnowszej wiedzy związanej z metodami wytwarzania i produkcji surowic odpornościowych i szczepionek.
	C-3	Przedstawienie metod uodporniania i następujących w ich wyniku reakcji immunologicznych.
Treści programowe	T-L-2	Przeprowadzenie procedury przygotowania autoszczepionek.
	T-L-4	Próba toksyczności przygotowanych autoszczepionek.
	T-L-3	Próba jałowości przygotowanych autoszczepionek.
	T-L-1	Przygotowanie materiału w celu wykonania autoszczepionek.
	T-W-10	Szczepionki stosowane w zakażeniach wewnątrzkomórkowymi fakultatywnymi patogenami bakteryjnymi. Produkcja szczepionek stosowanych w zapobieganiu infekcji wywoływanych przez riketsje. Synteza szczepionek stosowanych w zakażeniach pasożytniczych u zwierząt i człowieka.
	T-W-1	Podstawy immunologiczne związane z produkcją biopreparatów. Produkcja surowic przeciwko tężcowych i przeciwko jadom.
	T-W-11	Produkcja i wykorzystanie naturalnych i syntetycznych immunomodulatorów
	T-W-7	Przeciwciała monoklonalne – zawiedzione nadzieje, czy nowa broń w terapii chorób zwierząt i człowieka?
	T-W-14	Szczepionki i autoszczepionki stosowane w profilaktyce i terapii.
	T-W-5	Szczepionki antyidiotypowe, podjednostkowe, komórkowe, wieloważne. Metody atenuacji drobnoustrojów chorobotwórczych.
	T-W-9	Szczepionki przeciw Staphylococcus aureus. Unikanie odpowiedzi immunologicznej przez S. aureus.
	T-W-4	Wpływ szczepień na występowanie zakażeń wirusowych i bakteryjnych. Skuteczność działania szczepionek.
	T-W-3	Białka surowicy ze szczególnym uwzględnieniem immunoglobulin. Porównanie składu białek siary, mleka i surowicy różnych gatunków zwierząt i człowieka.
	T-W-8	Bioterapia cytokinami.
	T-W-6	Rola adiuwantów i nośników syntetycznych w szczepieniach.
	T-W-2	Surowice odpornościowe hetero- i homologiczne; zastosowanie u człowieka i zwierząt.
	T-W-12	Zasady produkcji szczepionek genetycznych. Szczepionki zawierające wyłącznie DNA – wakcynacja „nagim” DNA; zalety i niebezpieczeństwa.
	T-W-15	Szczepionki przeciwnowotworowe. Immunoterapia nowotworów.
	T-W-13	Szczepienia w okresie ciąży; wykorzystanie immunizacji ciężarnych samic w uodparnianiu noworodków (rola siary). Bank siary. Gromadzenie, pozyskiwanie i wykorzystanie siary w hodowli zwierząt.
Metody nauczania	M-1	Wykłady informacyjne wspomagane prezentacjami multimedialnymi
Metody nauczania	M-2	Dyskusja dydaktyczna
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Bieżąca kontrola przygotowania się i poprawności pracy na zajęciach audytoryjnych.
	S-3	Ocena podsumowująca: Zaliczenie w formie pisemnej części wykładowej i ćwiczeniowej.
	S-2	Ocena formująca: Ocena wykonania zadań projektowych na zadany temat.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi klasyfikować szczepionek i analizować reakcji układu immunologicznego po uodpornieniu
	3,0	Student potrafi w dostateczny sposób klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu
	3,5	Student potrafi na średnim poziomie klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu
	4,0	Student potrafi na dobrym poziomie klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu
	4,5	Student potrafi dobrze klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu
	5,0	Student potrafi bardzo dobrze klasyfikować szczepionki i analizować reakcje układu immunologicznego po uodpornieniu

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	MS_2A_PO5-1_K01	Student jest zdolny do klasyfikowania poszczególnych rodzajów i typów szczepionek biorąc pod uwagę ich skład, formę, metodę wytwarzania i sposób działania.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MS_2A_K01	Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i konieczności podnoszenia kompetencji zawodowych. Wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia (trzeciego stopnia, studia podyplomowe, kursy)
Cel przedmiotu	C-2	Zaznajomienie studenta z rodzajami, typami i pochodzeniem szczepionek.
	C-5	Zapoznanie studenta z najczęściej stosowanymi surowicami antytoksycznymi
	C-4	Zapoznanie studenta z podstawową wiedzą z zakresu wakcynologii weterynaryjnej
	C-1	Zaprezentowanie najnowszej wiedzy związanej z metodami wytwarzania i produkcji surowic odpornościowych i szczepionek.
	C-3	Przedstawienie metod uodporniania i następujących w ich wyniku reakcji immunologicznych.
Treści programowe	T-L-2	Przeprowadzenie procedury przygotowania autoszczepionek.
	T-L-4	Próba toksyczności przygotowanych autoszczepionek.
	T-L-3	Próba jałowości przygotowanych autoszczepionek.
	T-L-1	Przygotowanie materiału w celu wykonania autoszczepionek.
	T-W-10	Szczepionki stosowane w zakażeniach wewnątrzkomórkowymi fakultatywnymi patogenami bakteryjnymi. Produkcja szczepionek stosowanych w zapobieganiu infekcji wywoływanych przez riketsje. Synteza szczepionek stosowanych w zakażeniach pasożytniczych u zwierząt i człowieka.
	T-W-1	Podstawy immunologiczne związane z produkcją biopreparatów. Produkcja surowic przeciwko tężcowych i przeciwko jadom.
	T-W-11	Produkcja i wykorzystanie naturalnych i syntetycznych immunomodulatorów
	T-W-7	Przeciwciała monoklonalne – zawiedzione nadzieje, czy nowa broń w terapii chorób zwierząt i człowieka?
	T-W-14	Szczepionki i autoszczepionki stosowane w profilaktyce i terapii.
	T-W-5	Szczepionki antyidiotypowe, podjednostkowe, komórkowe, wieloważne. Metody atenuacji drobnoustrojów chorobotwórczych.
	T-W-9	Szczepionki przeciw Staphylococcus aureus. Unikanie odpowiedzi immunologicznej przez S. aureus.
	T-W-4	Wpływ szczepień na występowanie zakażeń wirusowych i bakteryjnych. Skuteczność działania szczepionek.
	T-W-3	Białka surowicy ze szczególnym uwzględnieniem immunoglobulin. Porównanie składu białek siary, mleka i surowicy różnych gatunków zwierząt i człowieka.
	T-W-8	Bioterapia cytokinami.
	T-W-6	Rola adiuwantów i nośników syntetycznych w szczepieniach.
	T-W-2	Surowice odpornościowe hetero- i homologiczne; zastosowanie u człowieka i zwierząt.
	T-W-12	Zasady produkcji szczepionek genetycznych. Szczepionki zawierające wyłącznie DNA – wakcynacja „nagim” DNA; zalety i niebezpieczeństwa.
	T-W-15	Szczepionki przeciwnowotworowe. Immunoterapia nowotworów.
	T-W-13	Szczepienia w okresie ciąży; wykorzystanie immunizacji ciężarnych samic w uodparnianiu noworodków (rola siary). Bank siary. Gromadzenie, pozyskiwanie i wykorzystanie siary w hodowli zwierząt.
Metody nauczania	M-1	Wykłady informacyjne wspomagane prezentacjami multimedialnymi
Metody nauczania	M-2	Dyskusja dydaktyczna
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Bieżąca kontrola przygotowania się i poprawności pracy na zajęciach audytoryjnych.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie jest zdolny do klasyfikowania poszczególnych rodzajów i typów szczepionek biorąc pod uwagę ich skład, formę, metodę wytwarzania i sposób działania.
	3,0	Student w minimalnym stopniu jest zdolny do klasyfikowania poszczególnych rodzajów i typów szczepionek biorąc pod uwagę ich skład, formę, metodę wytwarzania i sposób działania.
	3,5
	4,0
	4,5
	5,0	Student jest zdolny do klasyfikowania poszczególnych rodzajów i typów szczepionek biorąc pod uwagę ich skład, formę, metodę wytwarzania i sposób działania.